Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 22 januari 2023 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 27 januari 2023, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Kees Brinkerink

1e uur

Als je achteraf hoort dat die Everly Brothers helemaal niet zo goed met elkaar overweg konden is het een wonder dat ze wel samen liedjes schreven. En dit is bepaald niet één van de minste. Had een beter lot verdiend dan blijven hangen in de bubbling under lijst. Men vermoedt dat de meningsverschillen vooral over politiek en zo gingen, niet over muziek. En het waren ten slotte broers. Don. Die zeven jaar na zijn jongere broer overleed, had thuis een urn met as van Phil, en begroette die urn elke ochtend met ‘Good morning’….

Ik hoop niet dat u denkt dat Anita Bryant een nummer van the Rolling Stones heeft opgenomen. Er zijn weinig grotere verschillen dan tussen de Stones en Ms Bryant….

O ja, en die Butterflys zijn niet de Nederlandse Butterflies ( van Willem word wakker) maar de Amerikaanse verkeerd gespelde groep van Ellie Greenwich.

• 01 Downtown – Petula Clark (1 in USA)
• 02 The Birds and the Bees – Jewel Akens (100)
• 03 Name game – Shirley Ellis
• 04 Red roses for a blue lady – Bert Kaempfert (89)
• 05 You’re my girl – Everly Brothers (109)
• 06 For loving me – Peter Paul and Mary (81)
• 07 Try to remember – Ed Ames (90)
• 08 Little things – Bobby Goldsboro (91)
• 09 Midnight special- Johnny Rivers (99)
• 10 Breakaway from that boy – Newbeats (80)
• 11 Lemon tree – Trini Lopez (75)
• 12 Look of love – Lesley Gore (21)
• 13 Hold(on) to what you’ve got – Joe Tex
• 14 Amerikaanse top 10
• 15 I ‘ve got a tiger by the tail – Buck Owens (88)
• 16 Thou shalt not steal – Dick and Dee Dee (17)
• 17 I wonder – Butterflys (132)
• 18 Goldfinger – Billy Strange (99)
• 19 Tell me – Anita Bryant

2e uur

Er wordt nogal wat vreemdgegaan dit uur. Zoals Gerry Goffin die het prachtige Yes I Will niet schreef met zijn Carole King maar met een ander. Dan een Zweeds groep die in het Nederlands zingt, en Connie Francis die het in het Duits probeert. Om nog maar te zwijgen van Jacques Brel die onze eigen hoofdstad bezingt, en die Italiaanse Belg Rocco Granata, die zich met moeite door zo’n moeilijke Nederlandse tekst heen worstelt.

Dat Rob de Nijs een Amerikaanse hit vernederlandst is minder verbazend, daar is hij groot mee geworden, ten slotte. Alleen jammer dat hij de geweldige uithaal van Gene Pitney aan het eind aan anderen moet overlaten.

Frans de Graaff

• 01 Yes I will – Hollies 02 Noordenwind, Zuidenwind– Hootenanny Singers (Björn Ulvaess van ABBA)
• 03 Amsterdam – Jacques Brel (1 in Fr)
• 04 Schneemann – Manuela (35)
• 05 Kijk niet om– Rob de Nijs
• 06 Noordzeestrand – Rocco Granata (19)
• 07 NL top 10
• 08 Io che non vivo senza te – Pino Donaggio (1 in It)
• 09 Abends in der Mondscheinallee – Connie Francis (top10Dld)
• 10 Paper Tiger – Sue Thompson (50)
• 11 Dance dance dance – Beach Boys (39)
• 12 The special years – Val Doonican (37)
• 13 Tired of waiting – Kinks (31)
• 14 Girl don’t come – Sandie Shaw
• 15 Engelse top 10
• 16 Go now – Moody Blues (1)
• 17 Cast your fate to the wind – Sounds Orchestral(5)
• 18 Les filles du bord de mer – Adamo
• Terugluisteren Playback 15 januari 1965, 1e uur:

  Misschien vind u het verrassend om de naam van Scott McKenzie in de lijst te zien. Die kennen we immers alleen van San Francisco? Nou, dat ligt iets genuanceerder. Zijn moeder had een vriendin met een zoon van zijn leeftijd, die John Philips heette. Samen vormden ze diverse groepjes, natuurlijk als eerste een doowop-groep, want zo ging dat in die tijd. Maar in 1961 veranderde dat, toen werd het folk. Met een andere kennis, Dick Weissman, werd een folkgroepje opgericht, dat zowaar succes had. Na een geijkt begin, met nummers als 500 Miles en Kumbaya, werd het serieuzer en mochten ze een stel singles en albums opnemen. Maar ja, toen kwamen de Beatles… John Philips begon een nieuw groepje, en even overwoog Scott om zich daarbij aan te sluiten (zie foto), maar algauw ging hij zijn eigen weg.

• Terugluisteren 15 januari 1965, 2e uur:

  Mike Hurst was lid van The Springfields, en zodra die ermee ophielden begon hij, net als Dusty, solo-nummers op te nemen. Want hij had best wat in zijn mars, die Mike. Alleen, die singles deden niet zoveel (deze van vandaag was een ‘climber’ bij Radio London, maar dat was het wel). Maar hij bleek nog veel meer talentren te hebben, met name als songwriter en producer. Marc Bolan en Cat Stevens waren twee van zijn eerste protegées. En dat was nog maar het begin…

  En, zou de versie van Cilla Black net zo’n succes worden als die van The Righteous Brothers?