PLAYBACK 9 april 1965 – zo 9 april 20-22 u + vrij 14 april 23-01 u

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 9 april 2023 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 1 april 2023, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Frans de Graaff

1^e uur

Er zijn twee verschillen tussen de Britse versie van It’s Gonna be Alright en de Amerikaanse. Ten eerste de spelling, want in de UK versie (uit augustus 1964!) stond natuurlijk keurig all right in twee woorden, zoals het hoort. Het tweede verschil zit in de intro: een stevig stel gitaarakkoorden van zo’n 20 seconden voordat Gerry invalt. Voor het Amerikaanse publiek werd dat waarschijnlijk veel te lang gevonden. Daarom begint Gerry al na vijf seconden met zingen.

Die oude engelse singles doen het trouwens nu goed in de VS, want op nr. 1 staan Freddie en zijn Dreamers met een nummer uit 1963!

• 01 It’s gonna be alright – Gerry and the Pacemakers (63)
• 02 It’s got the whole world shakin’ – Sam Cooke (75)
• 03 Poor man’s son – Reflections (71)
• 04 Stay awhile – Kingston Trio
• 05 Why do I cry – Remains
• 05 Toy soldier – Four Seasons (84)
• 06 The boy – Shangri-las
• 07 Beach boy – Ronny and the Daytonas
• 08 What do you want with me – Chad and Jeremy (97)
• 09 She’s coming home – Zombies (85)
• 10 Tommy – Reparata and the Delrons(95)
• 11 Woman’s got soul – Impressions (81)
• 12 I know a place – Petula Clark (8)
• 13 Amerikaanse top 10
• 14 I’m telling you now – Freddie and the Dreamers(1)
• 15 I’m so young – Beach Boys
• 16 She belongs to me – Bob Dylan
• 17 Just once in my life – Righteous Brothers(56)

2^e uur

Weer zo’n gek verschil tussen wat er in de VS werd uitgebracht en wat het engels publiek hoorde. Ik heb het dan over At the Club van The Drifters. De Amerikaanse versie heeft een zeer dominante koeienbel meteen vanaf de eerste toon, terwijl men aan deze kant van de plas een veel ingetogener versie kreeg voorgeschoteld die bijna a cappella klonk, waarbij de begeleiding ver was teruggeschroefd op één bel na, maar niet dezelfde koeienbel! Vreemd!
Let verder op die groep Tony Rivers and the Castaways, vocaal zo’n beetje de beste club die Engeland in die tijd voortbracht, maar succes, ho maar.
En op het hartverscheurende I’ve Been Wrong Before, waarin we, misschien voor het eerst, kennismaken met het compositietalent van Randy Newman.

• 01 For your love – Yardbirds (1 UK)
• 02 Pauvre Ruteboeff – Hugues Aufray
• 03 That’s why I love you – Goldie and the Gingerbreads
• 04 Don’t ha ha – Casey Jones and the Governors (40)
• 05 Ploem ploem Jenka – Trea Dobbs (10)
• 06 It’s gone – Motions (39)
• 07 NL top 10
• 08 Yes it is – Beatles
• 09 Blood red river – Silkie
• 10 At the club – Drifters (50)
• 11 I’m gonna get there somehow – Val Doonican (49)
• 12 Bring it on home to me – Animals (34)
• 13 Here comes the night – Them (5)
• 14 Engelse top 10
• 15 Make me know you’re mine – Swinging Blue Jeans
• 16 Come back – Tony Rivers and the Castaways
• 17 Lying awake – Dany Chandelle
• 18 I’ve been wrong before – Cilla Black
• 19 Comin’on to cry – Mojos
• 20 Iedere avond – Ronnie Tober
• 21 Don’t want her loving no more – Blue Rondos

Terugluisteren Playback 2 april 1965, 1e uur:

Doug Sahm had al in een stel bandjes gezeten, deels door hemzelf opgericht, maar zijn nieuwste groep moest van de producer een Brits-klinkende naam krijgen, vanwege de Invasion, u weet wel. Vandaar dus Sir Douglas, heel vreemd voor een Texaan in hart en nieren. Maar succes had die ingreep wel, ze scoorden er liefst twee hitjes mee, waaronder dit She’s About a Mover. Helaas zou zijn carriere ruw onderbroken worden toen hij gesnapt werd met cannabis. Na diverse zijpaden kwam hij uiteindelijk in Californie terecht en begon opnieuw. Vandaar dat hun grote hit Mendocino begint met de mededeling; Sir Douglas Quintet is back…

2e uur:

Brian Parker en Tommy Moeller wilden ook een nieuwe band oprichten. Ze waren uitgekeken op hun vorige poging, The Hunters. Ze haalden er nog twee vrienden bij en noemden zich Unit 4. Vaste luisteraars kennen de kreet Unit 4 wel van de aankondiging van de Engelse Top 10 in ons programma, afkomstig van Pick of the Pops van de BBC. Er kwamen nog twee vrienden bij en zo wer het Unit 4 + 2, soms in letters, soms in cijfers. Alleen had Brian Parker niet veel zin in al het gedoe, vooral toen Concrete and Clay het zo goed deed, dus die bleef verder op de achtergrond, maar componeerde wel, met Moeller, nog menig fraai nummertje voor de groep. Het gitaarwerk op deze grote hit kwam trouwens van Russ Ballard, toen nog lid van The Roulettes.