PLAYBACK 28 april 1966 – zo 28 april 20-22 u + vrij 3 mei 23-01 uur

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 218 april 2024 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 3 mei 2024, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Frans de Graaff

1^e uur

Als je eenmaal een grote hit hebt gescoord, over de hele wereld zelfs, dan doemt al snel het probleem op van de opvolger. Moet die zo dicht mogelijk bij het succesgeluid blijven, of hebben we genoeg vertrouwen om iets anders te proberen. Een van de duidelijkste voorbeelden van de eerste aanpak is de nieuwe van Nancy Sinatra. Al na de eerste paar tellen weet je precies waar het om gaat…

En we mogen aannemen dat Paul Simon zich ermee verzoend heeft dat zijn platen -maatschappij zijn akoestische solonummers opvrolijkt met sessiemuzikanten. En met Garfunkel’s tweede stem. Want bij Sound(s) of Silence was dat een groot succes.

1. Monday Monday – Mama’s and Papa’s (8)
2. Hold on, I’m coming – Sam and Dave (96)
3. A-Team – Barry Sadler (79)
4. Barefootin’ – Robert Parker (100)
5. The cruel war – Peter Paul and Mary (90)
6. So much love – Steve Alaimo
7. I lie awake – New Colony Six (120)
8. Dirty water – Standells (98)
9. Remember the rain – Bob Lind (83)
10. How does that grab you darling – Nancy Sinatra (49)
11. Double shot – Swinging Medallions (97)
12. Love is like an itching in my heart – Supremes (75)
13. I am a rock – Simon and Garfunkel
14. Amerikaanse top 10
15. Soul and inspiration – Righteous Brothers (1)
16. Greatest show on earth – Freddy Cannon
17. Diddy wah diddy – Remains

2^e uur

Tussen de hits van succesgroepen zoals The Searchers en The Kinks komen er regelmatig plaatjes uit van groepen die het aanmerkelijk minder doen. Of waarvan we praktisch nooit gehoord hebben. Frank van Heerde is heel goed in het vinden van obscure groepen die toch heel aardige nummers op plaat uitbrengen. We horen daar regelmatig voorbeelden van. Vandaag twee bands die wel bekend zijn maar toch worstelen met hun gebrek aan blijvende populariteit. The Rockin’ Berries hebben één behoorlijke hit op hun naam staan, maar ondanks een indrukwekkende reeks singles worden ze niet meer serieus genomen door het publiek. Vandaar dat ze zichzelf ook niet meer serieus nemen en op de duur overgaan tot komische acts op het podium. En Pinkerton’s Assorted Colours hadden één zelfgeschreven Top 10 hit, dus je zou denken: die redden het wel, maar niets was minder waar.

1. Welterusten meneer de president – Boudewijn de Groot
2. Es ist zum Weinen – Manuela
3. Under my thumb – Rolling Stones
4. Pied Piper – Jets (31)
5. Trouw niet voor je 40 bent – Lowland Trio (40)
6. Ik ben gelukkig zonder jou – Conny vanden Bos (10)
7. NL top 10
8. Dedicated follower of fashion – Kinks (1)
9. What’s she got – Beryl Marsden
10. Frank van Heerde’s opmerkingen over 1966
11. I could make you fall in love – Rockin’ Berries
12. Don’t stop loving me baby – Pinkerton’s (50)
13. Take it or leave it – Searchers (47)
14. Shotgun wedding – Roy C (45)
15. Sign of the times – Petula Clark (49)
16. Come on home – Wayne Fontana (46)
17. Pretty Flamingo – Manfred Mann (3)
18. Engelse top 10
19. You don’t have to say you love me – Dusty Springfield (1)
20. Sloop John B – Beach Boys (36 UK)

21 april 1966 1^e uur

Bij het liedje The Cruel War staat wel heel flink dat het geschreven is door de heren Stookey en Yarrow, oftewel Peter en Paul, maar dat is onzin. Volgens de meeste verhalen is het rond 1700 overgekomen uit Engeland en werd het vooral tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog volop gezongen. Aan beide kanten, trouwens. Bij de meeste versies staat tegenwoordig iets van public domain, om aan te geven dat het om een zgn. traditional gaat, maar aangezien de rechten natuurlijk allang zijn verlopen konden Peter en Paul ongestraft hun namen op het label laten zetten. Dat verdient ook nog eens aardig.
A Groovy Kind of Love werd geschreven door de dames Toni Wine en Carol Bayer. Althans… Daar heb je weer zo’n kwestie: Het is eigenlijk gebaseerd op een stukje klassiek, van Muzio Clementi. Maar ja, als je hem noemt als componist dan word je minder snel rijk…
Geinteresseerd in de oer-uitvoering? https://youtu.be/EUZhytfGQpw

2^e uur

Keith en Mick schreven Mother’s Little Helper wellicht geinspireerd door de meer geengageerde songs van The Kinks. Hoe dan ook, het is duidelijk dat huisvrouwen niet moeten zeuren over drugs-gebruik door jongeren als ze zelf verslingerd zijn aan valium en diazepam. Het eindresultaat vond Keith Richards iets te vaudeville-achtig, teveel music hall, dus voegde hij er een oosters bijgeluidje aan toe.
In de Amerikaanse versie van hun album Aftermath is dit nummer weggelaten, althans, dat las ik, maar is het wel zo? Het verscheen daar in ieder geval wel single later dit jaar.