PLAYBACK 22 september 1966 – vr 27 september 23-01 u

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 22 september 2024, en vrijdag 27 september 2024 23.00 – 01.00 uur
Presentatie: Dirk van Dijk en Eduard Hanauer

Platenlijst voor 22 September 2024,

1e uur

Jerry Yester speelde al dan niet samen met zijn broer Jim in talloze bands, van The New Christy Minstrels tot The Association en The Lovin’ Spoonful. Ze brachten zelfs die Lovin’ Spoonful weer tot leven in de jaren 90, en tot zeven jaar geleden was hij het bekwame boegbeeld van die groep, waarvan alleen bassist Steve Boone nog actief bleef tot het eind. Oh nee, klopt niet: ze spelen nog steeds, vanavond treden ze op in Annapolis, MD. Alleen, Yester is er niet meer bij, want hij werd in 2017 ontslagen na een veroordeling wegens het bezit van kinderporno. Hij heeft zijn straf uitgezeten en uitgebreid spijt betoond, dus we moeten ons maar concentreren op zijn soms prachtige muziek. Nu zult u denken: “maar: hij staat helemaal niet op het programma vandaag!” Nee, niet onder zijn eigen naam. Maar toch. Goed luisteren!

  1. You can’t hurry love – Supremes (1)
  2. Wish you were here Buddy – Pat Boone (132)
  3. Mr. Spaceman – Byrds (86)
  4. Baby toys – Toys (98)
  5. Tweedle dum’s drive-in – Gabriel and the Teenage Choir
  6. I struck it rich – Len Barry (100)
  7. My uncle used to love but she died – Roger Miller (82)
  8. In our time – Nancy Sinatra (88)
  9. Poor side of town – Johnny Rivers (90)
  10. Hooray for Hazel – Tommy Roe (75)
  11. Coming on strong – Brenda Lee (131)
  12. Come on up – Young Rascals
  13. Guantanamera – Sandpipers
  14. Amerikaanse top 10
  15. We’re the Monkees – Monkees
  16. Nothing lasts forever – Margaret Whiting
  17. Fa Fa Fa sad song – Otis Redding
  18. Stay with me baby – Lorraine Ellison
  19. Dianne Dianne – Ronny and the Daytonas (91)

 

2e uur

We zien dat in september 1966 sommige Britse groepen het steeds moeilijker krijgen om hits te scoren. The Zombies moeten van Decca covers uitbrengen omdat hun eigen nummers niet meer aanslaan. Het helpt niet. The Honeycombs kunnen ook al geen potten meer breken, en The Searchers, van oudsher al een cover-groep, nemen na een nummer van The Rolling Stones nu iets van The Hollies op. Maar niets helpt. Peter and Gordon en The Fourmost worstelen ook richting het einde. Dan maar nieuwe groepen omarmen, zoals Dave Dee en zijn gezelschap…

  1. I’m a boy – Who
  2. Je changerais d’avis – Francoise Hardy
  3. The power and the glory – Barbara Kay
  4. Every step I take – Motions (30)
  5. Ja zuster nee zuster
  6. Back home – Cuby and the Blizzards(39)
  7. NL top 10
  8. Gotta get a hold of myself – Zombies
  9. That loving feeling – Honeycombs
  10. Changes – Crispian St. Peters (49)
  11. All I see is you – Dusty Springfield (41)
  12. Have you ever loved somebody – Searchers (50)
  13. Bend it – Dave Dee Dozy Beaky Mick and Tich (37)
  14. Engelse top 10
  15. Today – Newfolk
  16. Magic Rocking horse – Pinkerton’s Assorted Colours
  17. Light – Finders Keepers
  18. Lady Godiva – Peter and Gordon
  19. Here there and everywhere – Fourmost

Terugluisteren 15 september 1966,

1e uur:

Er was niet veel inbreng van The Monkees bij Last Train to Clarksville. Het waren vooral Tommy Boyce en Bobby Hart die, met hun vaste groep The Candy Store Prophets (!) het instrumentale werk deden, waarbij ze vooral een Beatles-achtige gitaar-riff nastreefden. Drummer Mickey Dolenz zong de lead, wat wel vaker gebeurde, ook al ging Davy Jones door als ‘de zanger’ van de groep. Jones en Peter Tork zongen mee, en Michael Nesmith is in geen velden of wegen te bekennen. Overigens was Dolenz vóór The Monkees al lead zanger van zijn eigen groep dus zo gek was die rol niet.

2e uur:

De combinatie Chip Taylor / Evie Sands leverde een aantal prachtige nummers en forse hits op. Maar vooral voor Britse groepen. Denk aan I Can’t Let Go van The Hollies. Ook dit Picture Me Gone zal door een Brit gecoverd worden (Dave Berry). Ze was ook de eerste die Angel of the Morning uitbracht maar denk maar niet dat ze daarmee een hit kreeg. Ze kreeg uiteindelijk in 1969 toch een soort zoete wraak toen ze met Anyway that you Want me een hitje had.