Phil Lynott – Yellow Pearl (1980)
The Hollies – Dear Eloise (1967)
Sharon McMahan – Get Out Of My Life (1973)
Johnny Winter – Stranger (1974)
3’s A Crowd – Bird Without Wings (1967)
The Four Pennies – When The Boy’s Happy (The Girl’s Happy Too) (1963)
The Highwaymen – Highwayman (1985)
J.J. Cale – Magnolia (1971)
Shooting Star – Last Chance (1979)
Moby Grape – Omaha (1967)
The Beach Boys – Do You Remember (1964)
Deirdre – Daughter Of Peggy O (1978)
Norman Ruby Orchestra – Hippocampus (1970)
Pablo Abraira – En El Fondo De Tu Alma (1979)
Tintern Abbey – Vacuum Cleaner (1967)
Bullet – White Lies, Blue Eyes (1971)

Pablo Abraira – En El Fondo De Tu Alma:

Januari 1993: Op naar Spanje naar een oude vriend van de familie. Cees woonde sinds de jaren zestig in Barcelona. Als vriend en collega van mijn vader kwam hij regelmatig over de vloer. Altijd goed voor een geintje of een snedige opmerking. Gezelligheid troef. Het was Cees die mij meenam naar een erotische fantasy horror (soft porno) film, La Bête, in de bioscoop om zelf na tien minuten in slaap te vallen en tot grote hilariteit van de medebezoekers regelmatig te snurken. In 1983 deed hij als laatste kunstje nog wat free-lance werk als reisleider en twee reizen bestierden we samen de groepen Amerikanen. Heel veel gelachen, want een vos verliest zijn streken niet.

Cees wist van mijn liefde voor muziek en in 1977 nam hij het debuutalbum van Pablo Abraira mee; op dat moment dé ster van de Spaanse muziek. Melodische liedjes met een vleugje Barry Manilow met teksten over (verloren) liefdes. 30 de Febrero is altijd een favoriet van mij gebleven met het bolero-achtige Una Bomba Atómica De Amor en Gavilán o Paloma. Zijn derde was Cuidad Dormida met het schitterende En El Fondo De Tu Alma. De teller stopte uiteindelijk op vijf elpees, waarvan de twee laatste toch net iets minder waren. Hierna speelde Pablo Abraira voornamelijk in musicals als Evita en Jesus Christ Superstar en ging acteren.

Tijdens ons verblijf moest ik natuurlijk een platenwinkel in, want de elpees waren grijs gedraaid en ik hoopte een verzamelceedee van Abraira te scoren. Net voorbij de Ramblas had ik geluk; uit een la kwam een dubbelaar boven water met al zijn mooiste liedjes van de vijf albums. Geluk zit soms op een zilveren schijfje.