Dyson’s Faces – We’re Two Fools In Love (1975)
Joe South – Hole In Your Soul (1969)
Daddy Cool – Eagle Rock (1971)
Jacques Brel – Marieke (1961)
Jake Holmes – Her Song (1970)
Play It Again Sam – Schoolgirl (1985)
Steve Forbert – Schoolgirl (1981)
Willie Cobbs – You Don’t Love Me (1961)
Dr. Hook – A Little Bit More (1976)
Tony Vos – Love In Copenhagen (1968)
Little Beaver – Party Down (1974)
Paul & Barry Ryan – Have Pity On The Boy (1966)
Kaleidoscope – Cuckoo (1969)
Supertramp – Crime Of The Century (1974)
Nita Rossi – Untrue, Unfaithful (1965)
Clinton Ford – Run To The Door (1965)

Willie Cobbs – You Don’t Love Me:

Elke keer wanneer ik het huisje van de inspecteur in de serie Death In Paradise zie loopt het kwijl in mijn mond. Aan het strand met een houten veranda uitkijkend over de zee en strand. Een palmboom midden in het huis. En op korte afstand van een leuk centrum met aantrekkelijke barretjes. Doe er een goede internetverbinding bij en ik pak mijn koffers. Wat kan een mens nog meer wensen dan rust, zon en strand op een tropisch eiland. De opnamen voor de serie zijn overigens op Guadeloupe gemaakt, maar er zullen ongetwijfeld gelijkwaardige diverse idyllische plekjes in het Caraïbisch gebied te vinden zijn.

In gedachten zie ik mij lekker in de schaduw naar mijn favoriete muziek luisteren of vanaf het veranda de zon in de zee zien vallen. Altijd een beetje wind, en bijna altijd mooi weer. In de serie hoor je ook altijd een lekker reggae-deuntje op de achtergrond. Geen raggamuffin, toasting of dub, maar gewoon reggae met een lome beat.

Persoonlijk vond ik reggae en ska na 1985 niet echt spannend meer, maar zo af en toe kwam er toch een deuntje voorbij dat perfect bij het zonnige gevoel van zon, zee en strand paste. Nu was Dawn Penn’s You Don’t Love Me wel een remake van haar rocksteady-single uit 1967, die ze op 15-jarige leeftijd maakte. De nieuwe versie – 27 jaar later – was iets sneller en pittiger dan haar eerste opname dat overigens niet het origineel is. Het lied is namelijk een cover van Willie Cobbs origineel (1961) en volgens kenners hij had weer leentjebuur gespeeld bij Bo Diddley: She’s Fine, She’s Mine uit 1955.