Steely Dan – Reelin’ In The Years (1973)
Billy T. Soul – The Way To A Woman’s Heart (1967)
America – Daisy Jane (1975)
Frankie Miller – Play Something Sweet (Brickyard Blues) (1974)
Nina Simone – Sinnerman (1968)
Solomon King – When You’ve Gotta Go (1973)
David Shire – Theme From McCloud (1970)
Sarah Vaughan – Broken Hearted Melody (1959)
Jigsaw – I’ve Seen The Film, I’ve Read The Book (1974)
Idris Muhammad – Could Heaven Ever Be Like This (1977)
John Watts – I Smelt Roses (In The Underground) (1981)
Billy Walker – Charlie’s Shoes (1962)
Ak Band – Pink Slippers (1980)
The Mods – Brown Paper Sack (1966)
Reinhard Mey – Gute Nacht Freunde (1974)

Steely Dan – Reelin’ In The Years:

Het is al weer 7 jaar geleden dat Walter Becker het tijdige voor het eeuwige verwisselde. Becker heeft overigens twee uitstekende solo albums op zijn naam staan, maar de muziekwereld zal hem voornamelijk herinneren als de helft van het duo Steely Dan (een bijnaam voor een dildo uit de jaren ‘70). Muzikale partner Donald Fagan: Walter Becker was my friend, my writing partner and my bandmate since we met as students at Bard College in 1967. He was smart as a whip, an excellent guitarist and a great songwriter. He was cynical about human nature, including his own, and hysterically funny.

Begonnen als band in 1971 hadden ze, nadat hun eerste single Dallas jammerlijk mislukte, in 1972 commercieel succes met Do It Again. Ze zouden nog één Top 10-hit scoren met Rikki, Don’t Loose That Number, maar in de basis was Steely Dan een elpee-groep. Tot 1978 brachten elk jaar een album uit, die allen minimaal goud opleverden. Hun grootste succes was Aja (1977).

De muziek van Steely Dan is een mix van jazz en rock plus de Purdie Shuffle (een specifiek drumritme), het nasale stemgeluid van Donald Fagan en het karakteristieke gitaarspel van Becker. Ik heb vele favorieten, maar deze keer kies ik voor Reelin’ In The Years van hun debuutalbum  Can’t Buy A Thrill uit 1972.

Nina Simone – Sinnerman:

Eunice Waymon was geen gemakkelijke tante, maar daar had ze alle reden toe. Ze was op jonge leeftijd al een begnadigd concertpianiste. Als 12-jarige gaf ze een optreden in een kerk, maar haar ouders werden van hun plaatsen vooraan door de organisatie achterin de kerk gestuurd. Eunice weigerde op te treden, tenzij haar ouders vooraan mochten zitten. Op haar zeventiende deed ze een fantastische recital voor een beurs, maar werd afgewezen; het is nooit duidelijk uitgesproken door het instituut, maar waarschijnlijk omdat ze zwart was. Beide zaken waren de redenen waarom zij zich later aansloot bij de Civil Rights Movement.

Maar ook haar familie had moeite met haar besluit de muziek van de duivel (jazz) te spelen, en daarom veranderde ze haar naam in Nina Simone. In 1964 begon ze maatschappelijke en sociale geëngageerde liedjes te componeren en zingen, zoals Mississippi Goddam en Old Jim Crow. Na de moord op Martin Luther King zong ze Why? (The King Of Love Is Dead).

Simone stond bekend om haar slechte humeur en regelmatige woedeaanvallen. In 1985 schoot ze op een platenbons, die ze ervan beschuldigde haar royalties in te pikken. In 1995 schoot ze met een luchtbuks op een buurjongen, omdat hij haar concentratie verstoorde. Met een pistool in de hand een paar gedragen schoenen naar de winkel terugbrengen en haar geld terug eisen. Een telefoon uit de muur rukken. Jaren later bleek dat ze bipolair was. Simone betaalde ook geen belastingen als protest tegen de Vietnam-oorlog en toen ze hoorde dat ze opgepakt zou worden besloot ze de V.S. te verlaten en heeft onder andere in Nederland en Zwitserland gewoond om uiteindelijk in Frankrijk neer te strijken, waar ze in 2003 overleden is.

Sinnerman is afgeleid van een Afrikaanse gospel, maar het origineel is van Les Baxter (1956). In 1965 maakte ze een 10 minuten durende cover. De liveversie werd vaak gehalveerd. Ze vertolkt het met een intense emotie, mede door haar eigen religieuze overtuiging en politieke mening. Het lied is geïnspireerd door de reis van Mozes en zijn volgelingen door de woestijn. Het is één van haar meest bekende en gewaardeerde liedjes; de tekst was gebaseerd op een preek die haar moeder gaf om mensen te helpen hun zonden op te biechten.