Bay City Rollers – I Only Wanna Be With You (1976)
Edgar Winter’s White Trash – Give It Everything You Got (1971)
Minnie Riperton – Les Fleurs (1969)
Paul van Vliet – Veilig Achterop (1975)
UFO – Love To Love (1977)
Sister Rosetta Tharpe – This Train (1962)
The Cars – Since You’re Gone (1982)
Little Feat – Rock And Roll Doctor (1974)
Andrews Sisters – Ferry Boat Serenade (1940)
Gary Fane – Aquarius (1980)
James Carr – Pouring Water On A Drowning Man (1966)
Sea Train – Sea Train (1969)
Sparks – The Number One Song In Heaven (1979)
Sid Ramin – Stiletto (1969)

Edgar Winter’s White Trash – Give It Everything You Got:

Een groot deel van de persoonlijke smaak is door muziek uit de jeugd veroorzaakt en dat is tevens de reden waarom zelfs hele foute muziek uit die periode decennia later (uit nostalgische reden) toch een glimlach om de mond kan toveren. Ik heb al eens eerder geschreven dat mijn vader regelmatig de plas moest oversteken voor een vergadering op het hoofdkantoor in Des Moines (vlakbij Chicago). En altijd vroeg ik hem een stapletje elpee’s en singles mee te nemen. Vanaf 1974 gaf ik hem meestal een lijstje mee gebaseerd op recensies en soms zelfs een vreemde titel, maar voor die tijd liet ik mij verrassen. Nou kwam de muzikale smaak van mijn vader absoluut niet met de mijne overeen, dus vroeg hij een jonge kantoorgast om het één en ander voor mij te kopen. Een groot deel van mijn smaak is dus gevormd door iemand die ik nooit ontmoet heb en zelfs de naam niet van ken. Overigens ben ik nooit teleurgesteld en vrijwel alle elpee’s en singles uit die periode horen bij mijn favorieten.

Oktober 1974 ontving ik dus weer een vette aanvulling op mijn platenkast met mijn ‘all-time favorite’ Roxy & Elsewhere van Frank Zappa, plus John Lennon (Walls And Bridges), Eric Clapton (461 Ocean Boulevard), Joe Cocker (I Can Stand A Little Rain), America (Holiday) en Edgar Winter Group met Shock Treatment. Van hen had ik een singletje, Free Ride, dat met name opviel door het ‘vliegende’ stereogeluid. Dat album blijft tot op de dag van vandaag één van mijn favoriete rockalbums uit de jaren zeventig.

Pas jaren later kwam ik White Trash in de uitverkoop-platenbak tegen. Ik kende het album niet, maar het jaartal (1971) en de naam Edgar Winter waren doorslaggevend. Bovendien deed broertje Johnny Winter mee, alsmede Ray Baretto en Patti Smith, die op de hoes voor de dichtkunst verantwoordelijk werd gehouden. Thuis lag de elpee snel op de draaitafel en heb met open bek zitten luisteren. Het is een enorm krachtig en zwaar onderschat album en de albumopener Give It Everything You Got zet onmiddellijk de toon. Heerlijke combinatie van funk, soul, rock en blues. Het album was ook quadrafonisch opgenomen, omdat men toen dacht dat dit hét nieuwe stereo zou worden. Het is echter nooit als zodanig uitgebracht.

Little Feat – Rock And Roll Doctor:

In de jaren zestig en zeventig waren platenwinkels nog kleine kunstmusea. De nieuwste releases stonden op stellingen aan de muur uitgestald en niet zelden kocht ik uiteindelijk een album vanwege de intrigerende hoes. Natuurlijk beluisterde ik de elpee gedeeltelijk, maar de eerste aanzet was toch echt de hoes. Uren kon ik door de bakken struinen op zoek naar die parel en mooie hoezen. Ik sluit niet uit dat bijvoorbeeld Meat Loaf mede hierdoor zo tot de verbeelding sprak net zoals Led Zep’s Houses Of The Holy, maar ook Miles Davis’ Tutu en Roxy Music. En wat te denken van Iron Maiden?

Een album wat ik in 1974 op deze manier aanschafte was Feats Don’t Fail Me Now van Little Feat. Een getekende Amerikaanse slee van een auto op een bergweg met een bliksem die naar de auto lijkt te grijpen. De band kende ik van naam, maar de muziek was nog onbekend. Een steengoed album; feitelijk een ‘best of’, want vrijwel alle tracks zijn inmiddels klassiekers. Het heeft natuurlijk ook te maken met de line-up met Lowell George en Paul Barrère en een beetje hulp van vrienden zoals Emmylou Harris, Bonnie Raitt en Tower Of Power.

De naam Little Feat is een afgeleide van een opmerking van Jimmy Carl Black van The Mothers Of Invention, waar Lowell George toen der tijd in speelde: George had namelijk hele kleine voetjes. En net zoals bij The Beatles werd een ‘E’ een ‘A ‘. Little Feat behoort tot de grote namen uit de zeventiger jaren met hun mix van rock & roll, blues, R&B, boogie, country, folk, gospel, soul, funk en jazz fusion. Ze worden wel eens vergeleken met The Band. Little Feat heeft net zoals Grateful Dead een cultstatus. Hun albums verkochten redelijk, maar singlehits hebben ze nooit gehad.