17 maart is het St. Patrick’s Day (Lá Fhéile Pádraig): de nationale feestdag van Ieren over de hele wereld en tegenwoordig ook niet-Ieren. Go green. In deze Nuggets een (heel) beperkt overzicht van muziek door Ierse zangers en bands.

The Wolfe Tones – God Save Ireland (1970)
The Lookalikes – Can I Take You Home Tonight (1980)
The Bachelors – No Arms Can Ever Hold You (1964)
Gary Moore & Phil Lynott – Parisienne Walkways (1978)
Bagatelle – Summer in Dublin (1980)
Loudest Whisper – Wrong And Right (1976)
The Cadets Ft. Eileen Reid – Right Or Wrong (I’ll Be There With You) (1965)
Gilbert O’Sullivan – Underneath The Blanket Go (1971)
Stiff Little Fingers – Alternative Ulster (1978)
Van Morrison – Spanish Rose (1969)
Sandie Jones – Ceol An Ghra (1972)
Christy Moore – Back Home In Derry (1984)
The Dubliners – The Wild Rover (1964)
Joe Dolan – You’re Such A Good Looking Woman (1970)
The Strangers – Step Inside (1968)
The Undertones – Teenage Kicks (1978)
U2 – A Celebration (1981)

Van Morrison – Spanish Rose:

Morrison begon in 1964 zijn nasale stemgeluid in de ether te slingeren met Them, en terwijl iedereen de melodie van Gloria kan meezingen was het slechts een piepklein hitje; het veel minder bekende Here Comes The Night reikte net niet tot de eerste positie in de U.K. Na het opbreken van Them startte hij een solocarrière met Blowin Your Mind, dat positief ontvangen werd. Twee singlehits leverde het album op: Brown Eyed Girl en Spanish Rose. Brown Eyed Girl werd een grote hit in Engeland, de V.S. en Nederland; Spanish Rose wist alleen in ons kikkerland een redelijke hit te worden.

Critici stellen dat dit lied zijn laatste AM-radio georiënteerde lied was, waarna hij van stijl veranderde en zich op elpees ging toeleggen. En dat zou wel eens kunnen kloppen, want Blowin’ In The Wind verbleekt bij de twee fantastische opvolgers; Astral Weeks en Moondance. His Band And The Streetchoir was wellicht iets minder, maar het was nog steeds veel beter dan 80% van hetgeen een gemiddeld mens in de platenkast heeft staan, zoals een muziekjournalist terecht schreef. Afijn, het begin van een gigantische carrière. Wie kent de excentrische en vaak norse Van the Man tenslotte niet?

The Undertones – Teenage Kicks:

Ze zeggen dat de IRA klaar staat om te schieten. Samen met andere paratroopers word je die zondag naar de wijk Bogside gestuurd, in Derry. Men demonstreert tegen het gevangen zetten zonder proces door het Engelse leger. Je bent jong en gewapend. Je bent getraind om te doden. De jeugdige zenuwen gieren door je lijf. Je staat op scherp.
Ze zeggen dat de soldaten komen. Samen met andere bewoners ben je op straat. Iedereen is getergd door de onrechtmatige opsluiting. Je bent jong en gewapend, met stenen en stokken. De jeugdige zenuwen gieren door hun lijf. De situatie is chaotisch. Er wordt met stenen gegooid. De soldaten voelen zich in het nauw gedreven. Ze openen het vuur.

30 januari 1972 zal de geschiedenis ingaan als Bloody Sunday. Veertien mensen komen om het leven. Negen van hen jonger dan 23 jaar. De gebeurtenis maakt indruk. Enkele maanden later verschijnt van John Lennon het lied Sunday Bloody Sunday. Veel bekender, zeker in Nederland, wordt het lied met dezelfde titel dat U2 uitbrengt in 1983. De schietpartij is een van de vele dieptepunten in de jarenlange strijd in Noord-Ierland die inmiddels bekend staat als The Troubles. We weten het niet, maar wellicht waren de de toekomstige leden van The Undertones wel getuigen van de bloedige zondag in hun eigen stadsdeel . Misschien waren ze er in 1969 ook al bij, als kinderen, toen de Battle of the Bogside plaatsvond, de rellen die het begin van The Troubles markeren. Met de nabijgelegen katholieke wijk Creggan werd Bogside nadien gedurende een aantal jaren verklaard tot Free Derry. Toen de (Engelse) soldaten er na een paar jaar weer durfden te komen, werd dat als een bezetting gezien.

De tieners leefden in een oorlogsgebied. Alsof je op die leeftijd niet al genoeg wordt rondgeslingerd in een door hormonen aangedreven mallemolen van emoties. Hier komen de energieke puistjes-onrust die zorgt voor rellen in de straat en innerlijke jeugdige onrust die leidt tot liefde(sverdriet) samen. En beide zijn onderwerp van talloze popliedjes. Sterker nog: zonder Teenage Kicks wás er helemaal geen popmuziek. Pas toen medio jaren 1950 de tiener een plek kreeg in de maatschappij, kreeg de jeugdcultuur een eigen geluid.

Hoewel The Undertones opgroeiden in het hart van de Noord-Ierse problemen en ze hun energie in felle punk muziek verpakken, zijn The Troubles geen thema in hun liedjes. Nee, de band belicht juist de innerlijke zijde van het tienergevoel. In dat opzicht zij ze de tegenpool van tijd- en genregenoten Stiff Little Fingers uit Belfast. Die band verwijt hen zelfs blind te zijn voor het conflict, terwijl de Undertones SLF betichten van sensatiezucht. Leuke vondst: beide bands zijn – in hun hoogtijdagen – te zien in de docu Shellshock Rock, waarin ook Terry Hooley voorkomt.

Terry Hooley is beroemd geworden door vanaf 1976 in het hart van Belfast, in wat destijds een van de gevaarlijkste straten in Europa was, de platenzaak Good Vibrations te runnen. Jeugdcultuur overleeft altijd, ook in tijden van oorlog en terrorisme. Een bijzonder verhaal waar zelfs een film over is gemaakt. En geheel in lijn met de punkmentaliteit, had Hooley ook een eigen platenlabel. Daarop verscheen in 1978 een stukje pophistorie van het zuiverste water, gecomponeerd en gespeeld door bovengenoemde band met pukkeltjes uit Derry: Teenage Kicks. Twee minuten en zesentwintig seconden over onbegrepen gevoelens die je overvallen, over ik wil haar vasthouden, over het kietelt en bruist in je lijf, over hormonen die gieren.

(met dank aan Hans Dautzenberg)