The Bare Facts – Bad Part Of Town (1966)
Van McCoy – Soul Cha Cha (1976)
Pink Floyd – Point Me At The Sky (1968)
James Taylor – Long Ago And Far Away (1971)
Raymond van het Groenewoud – Gelukkig Zijn (1976)
Peter Tetteroo – I Won’t Stand Between Them (1968)
McGuinness Flint – Malt And Barley Blues (1971)
The Jumping Jewels – Istanbul (1963)
Linda Clifford – Red Light (1980)
Spencer Davis Group – Gimme Some Lovin’ (1966)
Hüsker Dü – Diane (1983)
Trees – The Garden Of Jane Delawney (1970)
Rod Stewart – I Was Only Joking (1977)
Gruppo Sportivo – Tokyo (1978)
Atlanta Rhythm Section – So Into You (1977)

James Taylor –  Long Ago And Far Away:

In mijn jeugd was ik steevast met cassettebandjes aan het pielen. Verzamelaars maken voor onderweg en op vakantie. Cassettes van 90 minuten hadden mijn voorkeur, maar af en toe die van 120 minuten. Het nadeel van de laatste was dat bij oververhitting (in het cassettedeck in de auto) de kans op breuken aanzienlijk was. Of dat klereding liep vast en dan kwam de tape er als spaghetti uit. Een vaste pril op deze tapejes was James Taylor. Niet alleen vanwege zijn ijzersterke luisterliedjes, maar soms ook omdat ze lekker kort waren en uitermate geschikt waren om de cassette tot het randje te vullen.

Taylor brak door in 1970 met zijn tweede album Sweet Baby James. Een mooi album met Fire And Rain, Country Road en het titelnummer: 3 x platina in de V.S. De opvolger Mud Slide Slim And The Blue Horizon ontving 2 x platina, maar is in mijn oren veel beter. De liedjes zijn meer een geheel én met de klassieker You’ve Got A Friend. Maar er is veel meer moois op dit album. Vrijwel alles kan ik nog steeds woordelijk meezingen. Love Has Brought You Around, Places In My Past, You Can Close Your Eyes, Long Ago And Far Away en alle 55 seconden van Isn’t It Nice To Be Home Again. Liedjes die 35 jaar later meer betekenis hebben gekregen, omdat ze een terugblik op mijn leven zijn. Liedjes die bepaalde rust en levenswijsheid uitstralen. Liedjes waarvan ik altijd gehoopt heb deze op een gitaar rond een kampvuurtje te kunnen spelen, maar helaas: behalve een heel klein beetje mondharp houdt het op.

Long Ago And Far Away is misschien wel het pareltje op deze elpee, want het verhaalt over pijn, melancholie en wensen. Hoe zaken nooit lopen zoals je gehoopt en verwacht had. Dat dromen nooit aan de realiteit kunnen tippen en de verwachting niet stand houdt. James Taylor weet als geen ander dit in bijna dichterlijke woorden en zinnen uit te leggen. Op het album wordt hij gesteund door Carole King op de piano en Joni Mitchell als achtergrondzangeres.

Raymond van het Groenewoud – Gelukkig Zijn:

Een hartenkreet van deze tekstdichter en filosoof? Het lied is tenslotte geschreven toen hij heel depressief was. Raymond, zoon van Amsterdamse ouders, werkt het liefste thuis, zodat de  omstandigheden optimaal zijn. Niet dat hij een kluizenaar is, maar liever heeft hij de rust en stilte om zich heen om daar zijn ding te doen.

Overigens heeft hij regelmatig last van depressieve buien; zelfs dusdanig dat hij naar concerten zich in de bus verstopt en niet mee gaat eten. Plat op den buik. Pas als het zover is kruipt hij uit zijn schulp. Dit gedrag heeft geen consequenties voor zijn concerten, want daardoor hoeft hij zichzelf geen hoge verwachtingen te stellen. Juist daarom heeft hij een hekel aan premières, want dan wordt er van hem verwacht zich te laten gelden. Hij speelt zelden een nummer twee keer op dezelfde manier. Raymond bezit een ongelooflijke flexibiliteit; niet alleen een muzikaal virtuoos, maar ook een taalvirtuoos of een podiumvirtuoos. Hij kan ter plekke een totaal andere tekst voor een nummer verzinnen, die volledig met de maat en het rijmschema klopt.

Gelukkig Zijn valt op door de breekbaarheid van het lied en de zanger. Het is een prachtig nummer dat tussen de grote composities van de vorige eeuw een plaats verdient. In 1976, ten tijde van de opname in de studio, was hij zeer ongelukkig én ontevreden met de productie van Hans van Hemert, die zonder enige vorm van inspraak vrijwel het gehele album bijkans verdronk in een bad van violen. Gelukkig Zijn bleef zelfs toen fier overeind, maar ik heb voor een uitgeklede versie gekozen.