NUGGETS – onbekende en vergeten goudklompjes uit de pophistorie, vrij 5 juli 22-23 u + ma 8 juli 22-23 u (hh)

Elke dag staat er wel één of meerdere thema centraal. Waarom? Soms om meer aandacht voor belangrijke zaken te creëren, maar vaker compleet onzinnig. Desalniettemin een rijke bron voor Nuggets.
5 juli is Pet Remebrance Day: de herinnering aan je huisdieren en dus komen deze keer vogels, honden, katten en zelfs een rat voorbij.

Outsiders – Bird In A Cage (1967)
Lobo – Me And You And A Dog Named Boo (1971)
Muddy Waters – Tom Cat (1968)
Michael Jackson – Ben (1972)
Patti Page – (How Much Is) That Doggie In The Window (1953)
Rudi Carrell – Samen Een Straatje Om (1976)
Norma Tanega – Walkin’ My Cat Named Dog (1966)
The Korgis – Rover’s Return (1980)
Rufus Thomas – Walking The Dog (1963)
Harry Nilsson – Me And My Arrow (1971)
Elvis Presley – Old Shep (1956)
Henry Gross – Shannon (1976)
It’s A Beautiful Day – White Bird (1969)
Dolly Parton – Cracker Jack (1973)
The Manhattan Transfer – My Cat Fell in The Well (Well! Well! Well!) (1984)
The Beatles – Martha My Dear (1968)

Norma Tanega – Walkin’ My Cat Named Dog:

Norma was de dochter van een Filipijnse vader en een Panamese moeder. Ze groeide op in Californië maar verhuisde voor haar muzikale loopbaan naar de Folkscene in New York, waar ze werd opgemerkt door Bob Gaudio, ex-lid van The Four Seasons en hitschrijver, die hielp haar carrière van de grond te krijgen.

Begin 1966 scoorde zij dus een kleine hit met Walking My Cat Named Dog als bescheiden protest tegen het feit dat ze in haar New Yorkse appartement geen hond mocht houden. Dan maar een kat. De rest van haar plaatopnames was minder succesvol, maar haar reputatie was groot genoeg om op tournee te kunnen gaan met onder andere Gene Pitney en Bobby Goldsboro. Ook Europa werd op deze toer bezocht en in Londen ontmoette zij Dusty Springfield. Het was liefde op het eerste gezicht tussen die twee en Norma bleef bij Dusty in Londen wonen tot het onvermijdelijke einde van hun liefde. Ze schreef liedjes voor Dusty, waaronder een aantal B-kantjes, maar het is moeilijk daar iets over terug te vinden. Op den duur bleek hun relatie niet houdbaar omdat de karakters te zeer verschilden. Dusty hield met heel haar hart van haar carrière en de glamour van de showbizz. Norma verlangde naar een rustig leven buiten de schijnwerpers en een eigen werkkring in de beeldende kunsten.

It’s A Beautiful Day – White Bird:

De band met de positieve naam had haar residentie in San Francisco. Eind ’67 besloot hum manager dat ze tijdelijk naar Seatlle moesten verkassen om zo hun optredens te verbeteren. Ze werden op een slecht geisoleerde zolder geparkeerd zonder vervoer en te weinig voedsel. Anders dan in de hippiehoofdstad is Seattle berekoud in de winter, dus de bandleden waren (terecht) ontevreden. Als uiting schreven ze White Bird; een metafoor voor hun gevoel als vogels in een kooi opgesloten te zitten.

White Bird werd een grote lokale hit in San Francisco, maar haalde de Billboard Hot 100 niet. Sindsdien is het een klassieker die meerdere keren in TV-series en films gebruikt is.