NUGGETS – zoektocht naar onbekende goudklompjes uit de pophistorie, vrij 10 februari 22-23 u + ma 13 februari 22-23 u (hh)

Een advies: neem het programma op voor een gegarandeerd romantische Valentijnavond.

The Manhattans – That’s How Much I Love You (1974)
Bobby Caldwell – What You Won’t Do For Love (1979)
The Association – Never My Love (1967)
Barbra Streisand – Evergreen (1976)
Diana Ross – All Of My Life (1973)
Frank Sinatra – The Way You Look Tonight (1964)
Gino Vannelli – Love Of My Life (1976)
Tony Sherman & Julia Loko – Too Big For Words (1981)
Peter & Gordon – Till There Was You (1966)
Linda Jones – For Your Precious Love (1972)
Telly Savalas – If (1974)
Ike & Tina Turner – Something’s Got A Hold On Me (1965)
Paul McCartney – Maybe I’m Amazed (1970)
Steve Harley & Cockney Rebel – (Love) Compared With You (1976)
Dalida – Bonsoir Mon Amour (1965)

Gino Vannelli – Love Of My Life:

Zon, een drankje op een terrasje en van achter de zonnebril de flanerende voorbijgangers bekijken. Het heeft iets voyeuristisch, maar in de zomer is het de meest beoefende sport van beide sexen. Nu ben ik zelf een heel slecht beoordelaar van de aantrekkingskracht van mannen, maar ook ik moest – medio jaren zeventig – bekennen dat Gino Vannelli een mooie jongen was; een echte ‘hunk’. Deze Canadese Adonis met zijn borstbont en lange haren maakte niet alleen hele goede muziek, maar wist de harten van de dames (en ongetwijfeld enkele heren) sneller te laten kloppen. Wanneer je zijn naam liet vallen zag je aan de dromerige blik dat ze geen bezwaar zouden hebben een beschuitje met hem te eten.

Geboren in Quebec (1952) wist hij een contract bij Herb Alpert’s A&M Records af te dwingen door net zo lang bij de uitgang te wachten tot hij een demo in zijn hand kon stoppen om een auditie af te dwingen; het begin van zijn imposante muzikale leven. Het eerste album (Crazy Life) leverde geen directe doorbraak, maar bracht hem wel waardering. Toen in 1974 de opnamen van de LP Powerful People niet naar zijn zin gingen, besloot even bij het zwembad te gaan liggen. Opeens hoort hij iemand Crazy Life zingen en dat bleek Stevie Wonder te zijn; hij nodigde Vannelli uit om als voorprogramma met hem op korte tournee te gaan. Hij was ook de tweede blanke in het programma Soul Train met People Gotta Move. Toen hij hiervoor uitgenodigd werd vroeg hij de organisator, Don Cornelius, of hij zich realiseerde dat hij geen zwarte huidskleur had, maar deze antwoordde dat hij hem meer als niet-wit zag. Hierna nam zijn carrière een vlucht.

In 1976 Komt het album Gist Of The Gemini uit, wat redelijk goed verkoopt en met name in Nederland heel populair zou blijken te zijn. Hierop staat ook Love Of My Life.

Steve Harley & Cockney Rebel – (Love) Compared To You:

I been trying to write this line but the years’ve gone by in no time
And you know that it’s not easy for a boy in love
But I had to find a clue and it could only come from you
Like a waterfall you tingle me with your love

Liefde die aanvoelt als een tintelende waterval, liefde die al het andere doet vervagen. Liefde die je het licht laat zien, liefde die alles makkelijk maakt, liefde die je rijk maakt. Steve Harley weet het allemaal met hele simpele woorden prachtig te vertellen.