Sammy Davis Jr. – Baretta’s Theme (1976)
Mungo Jerry – You Don’t Have To Be In The Army To Fight The War (1971)
Grethe & Jørgen Ingmann – Dansevise (1963)
10cc – For You And I (1978)
The Symbols – (The Best Part Of) Breaking Up (1967)
The Tubes – Don’t Touch Me There (1976)
The Marcels – Blue Moon (1961)
Euson – Soap (1971)
White Soxx – Versailles (1980)
Willie Dunn – I Pity The Country (1971)
James Taylor Move – And I Heard The Fire Sing (1967)
Pointer Sisters – Happy (1979)
Les Baroques – Without Feeling, Without Mind (1968)
Aaron Neville – Hercules (1973)
Gene Cotton – You Got Me Runnin’ (1976)
Atomic Rooster – Friday The 13th (1970)

Sammy Davis Jr. – Baretta’s Theme:

In 1992 zong Bruce Springsteen dat hij 57 kanalen had maar dat er geen zak op de TV was; dat gevoel heb ik ook al jaren. Vroeger had je buiten de vakanties om tenminste nog nieuwe series, maar los van de banale programma’s en de oude koeien van stal is bijna alles herhaling van de klok slaat. Of een remake van een oude serie of film.

We kunnen het ons bijna niet meer voorstellen, maar tot 1989 waren er maar twee nationale televisiezenders. Commerciële televisie kwam pas in 1992. Even een paar hoogtepunten uit de geschiedenis van de Nederlandse kijkdoos.
1956: eerste NTS-journaal en eerste Eurovisiesongfestival
1959: eerste Sport In Beeld, de voorloper van Studio Sport
1964: eerste uitzending van de piratenzender TV Noordzee (latere TROS) vanaf het REM-eiland in de Noordzee en een tweede publieke zender
1967: eerste STER-reclame en het eerste bloot op de Nederlandse televisie: de actrice Phil Bloom vertoont haar onbedekte lichaam in het VPRO-programma Hoepla
1974: eerste uitzending van het Simplisties Verbond met Van Kooten en De Bie (tot 1999)

In mijn pubertijd waren er veel detectiveseries op de buis waaronder Baretta, Colombo, Derrick, Kojak, Mannix, McCloud, Pepper, Starsky & Hutch, Tatort en The Streets Of San Francisco. Toegegeven, de meesten waren weinig realistisch. Wat maakte de series in die dagen zo spannend? In ieder geval het hoofdpersoon of personen en soms de titelmuziek, want men stapte langzaam van de instrumentale intro’s af. Neem Baretta: een rauwe onorthodoxe agent die veel vermommingen draagt en een niet-brandende sigaret achter zijn oor. Het thema was oorspronkelijk instrumentaal, maar Sammy Davis Jr. schreef de tekst, verhoogde het tempo en had er in de V.S. een zeer kleine hit mee. In Nederland bereikte het de hoogste positie.

Atomic Rooster – Friday The 13th:

In 1966 maakte Carl Palmer met Craig de op één na beste psychedelische rocksingle uit de jaren ’60 (I Must Be Mad); de beste is overigens Arnold Layne. Niet mijn woorden, maar van een gerenommeerd rockmagazine, maar erg ver ernaast zitten ze niet. Vervolgens werd hij de drummer in The Crazy World Of Arthur Brown, die net een wereldhit met Fire gehad hadden. Hij hield er maar een jaartje uit om toen samen met organist Vincent Crane Atomic Rooster op te richten: een in Nederland zwaar ondergewaardeerde band. Een schlemielig hitje met Tomorrow Night (2 weken Top 40 met de 38ste plek als hoogste positie) en de klassieker Devil’s Answer bleef zelfs in de Tipparade steken. Beiden werden in Engeland twee vette Top 10 hits.

De band heeft maar kort bestaan, maar wist in zes jaar vijf uitstekende albums te maken. Carl Palmer maakte dat niet mee, want na het debuutalbum Atomic Roooster (en ja, met drie ‘o’s) maakte hij de overstap naar Emerson, Lake & Palmer (ELP). Neemt niet weg dat hij aan de wieg stond van een van de beste psychedelische rockbands aan het begin van de jaren zeventig.