PLAYBACK 14 juli 1966 – zo 14 juli 20-22 u + vrij 19 juli 23-01 uur

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 14 juli 2024 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 19 juli 2024, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Kees Brinkerink

Platenlijst voor 14 juli 1966 1^e uur

Zeg nooit tegen Jim McGuinn dat Fifth Dimension over drugs gaat, want dan krijg je een heel verhaal over Einstein’s relativiteitstheorie, en dat hij echt ‘iets anders’ bedoelde. Je hebt hoogte, breedte, diepte, tijd en nog ‘iets anders’. Zo ongeveer. Maakt eigenlijk niet uit want het blijft een prachtig nummer.

Repertoire-keuze blijft een moeilijke kwestie: wie heeft er bedacht dat This Door etc. een geschikte single zou zijn? Aardig nummertje voor een LP, maar meer niet. Dan vind ik de b-kant, For Love, stukken beter.

1. Happy summer days – Ronnie Dove (42)
2. See you in September – Happenings (83)
3. Wade in the water – Ramsey Lewis Trio (100)
4. Friday’s child – Nancy Sinatra (77)
5. This is my house – Moody Blues (133)
6. Fifth Dimension – Byrds (111)
7. Tar and cement – Verdelle Smith (79)
8. This door swings both ways – Herman’s Hermits (78)
9. Distant shores – Chad and Jeremy (98)
10. Summer in the city – Lovin’ Spoonful (118)
11. Mother’s little helper – Rolling Stones (70)
12. The Joker went wild – Brian Hyland (107)
13. Ain’t too proud to beg – Temptations (10)
14. Amerikaanse top 10
15. Hanky Panky – Tommy James and Shondells
16. I just let it take me – Bob Lind (130)
17. The world I used to know – Will-O-Bees

2^e uur

Ik wil graag nog eens de kwaliteiten van Graham Gouldman als songschrijver memoreren. Niet alleen voor zijn eigen groepen, de Whirlwinds en de Mockingbirds, maar daarna voor diverse grote namen heeft hij prachtige nummers gecomponeerd, om nog maar te zwijgen van zijn bijdragen voor het latere 10CC.

Terwijl je al een paar jaar ziet dat Amerikaanse groepen zich iets ‘Brits’ in hun naam aanmeten, hebben we nu ook een Britse groep die zich The Washington DCs noemt. Het is overigens wel een beetje te verklaren, want de groep is al in 1959 opgericht, lang voor de zgn. British Invasion.

1. Bus Stop – Hollies
2. The wedding – Hep Stars
3. Born Free – Matt Monro (nr.1 in Singapore, Maleisië)
4. Lana – Roy Orbison (36)
5. You gave me somebody to love – Fortunes (38)
6. Sunny Afternoon – Kinks
7. NL top 10
8. Yes I’m hurtin’ – Don Gibson
9. House in the country – Pretty Things
10. Frank van Heerde terug naar 1966
11. 32^nd Floor – Washington DC’s
12. Place in the sun – Shadows (41)
13. Willow tree – Ivy League
14. Excuse me baby – Magic Lanterns (46)
15. Going back – Dusty Springfield (30)
16. Engelse top 10
17. Hideaway – Dave Dee etc
18. Nobody needs your love – Gene Pitney
19. Kristina fran Wilhelmina – Svenn Ingvars

Terugluisteren 7 juli 1966

1^e uur

Vorige week noemde ik Gullivers People en de merkwaardige/foute spelling van hun naam. Een ander notoir voorbeeld is The Mamas and the Papas. Hun eerste singles kwamen op de Amerikaanse markt onder de naam The Mama’s and the Papa’s, een grammaticale onmogelijkheid. Het Verenigd Koninkrijk nam dat braaf over, sterker nog: nadat de Amerikanen tot inkeer waren gekomen met Creeque Alley hield het Engelse label RCA Victor vast aan de apostrophe; pas bij Twelve Thirty werd het juiste meervoud de norm.

The Fortunes hadden na hun eerste twee hits niet veel fortuin meer, ondanks aardige singles. Hun kleine label in de VS kon daar weinig aan veranderen. Maar: er kwam toch gerechtigheid, in 1971, toen ze naar het grote Capitol overstapten: een 15^e plaats in de Top 100!

2^e uur

The Modern Folk Quartet, meestal gewoon M.F.Q. genoemd, was een interessant clubje. De naam kozen ze naar analogie met de Modern Jazz Quartet, ze wilden vooruitstrevende folk brengen, vanaf 1965 werd dat dus folk rock. Chip Douglas en Henry Diltz (later een gerenommeerd fotograaf) waren twee belangrijke leden, en Phil Spector en Jack Nitzsche bemoeiden zich regelmatig met de productie van hun platen. Overigens waren ze nu stiekem uitgebreid tot een Quintet, maar voor de naam M.F.Q. maakte dat niks uit.
Knap dat een Spaanse groep zomaar een engelstalige single mag uitbrengen, die zowel in het VK als in de USA in de Top 5 komt. En dat met een van oorsprong Duitse zanger die nauwelijks Engels sprak…