Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 17 september 2023 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 22 september 2023, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Koen Edeling

1^e uur

Interessant gezelschap die Strangeloves. De drie heren die de nucleus van deze groep vormden heetten Feldman, Goldstein en Gottehrer. Namen die je niet gauw vergeet! Je komt ze tegen op veel platenetiketten want ze hebben buiten de Strangeloves veel andere artiesten aan hits geholpen. Denk aan nummers als My Boyfriend’s back, Sorrow (The Merseys en David Bowie), en diverse hits van The McCoys. Hierbij een foto in een soort zebra-kostuum. Heeft u enig idee wat daar de bedoeling van was? Misschien dat dat volgende week nog aan bod komt…

• 01 Let’s hang on – Four Seasons
• 02 Cara-Lin – Strangeloves (84)
• 03 For your love – Righteous Brothers
• 04 On a new road – Highwaymen (122)
• 05 Girl with the heather green eyes – Arbors
• 06 Act naturally – Beatles (109)
• 07 Dawn of correction – Spokesmen (72)
• 08 Let her dance – Bobby Fuller Four (134)
• 09 Follow me – Drifters
• 10 Early morning rain – Peter Paul and Mary(90)
• 11 What color is a man – Bobby Vinton (88)
• 12 Song of hope – Back porch Majority(118)
• 13 Not the loving kind – Dino Desi and Billy (89)
•  14 Amerikaanse top 10
• 15 Like a rolling stone – Bob    Dylan (1)
• 16 Big as I can dream – Roy Orbison
• 17 The girl with the sun in her hair – John Barry
• 2^e uur
  

  Engeland had, volgens platenmakers, behoefte aan een eigen versie van Phil Spector’s Wall of Sound. Dat was Mark Wirtz wel toevertrouwd; lang voor zijn Teenage Opera was hij al aan het experimenteren met klanken in de studio. Resultaat: nr. 3 op deze speellijst.

  Ook verrassend is Mark Loyd, wiens Carter/Lewis nummer Everybody Tries volkomen ten onrechte niet werd gedraaid. We hebben al eerder vermeld dat we, ook als is het ruim vijftig jaar na dato, zulk onrecht graag in ons programma proberen aan de kaak te stellen, door die nummers dus wél te draaien. In dit geval al voor de tweede keer!

  Frans de Graaff

• 01 It’s only love – Beatles (Help)
• 02 Do re mi – Julie Andrews ( top 10 Philipijnen)
• 03 Count the stars – Russ Loader
• 04 Feyenoord polonaise – Johnny Hoes (33)
• 05 Il mondo – Jimmy Fontana (37)
• 06 Wie heeft de sleutel van de jukebox – Cocktail Trio(19)
• 07 NL top 10
• 08 Until it’s time for you to go – Four Pennies
• 09 Everybody tries – Mark Loyd
• 10 Frank’s Observatie
•  11 Put yourself in my place – Hollies
• 12 If you gotta go go now – Manfred Mann (37)
• 13 Some of your loving – Dusty Springfield (44)
• 14 Run to my loving arms – Billy Fury (38)
• 15 Almost there – Andy Williams (27)
•  16 Engelse top 10
• 17 On the horizon – Syndicats

• Terugluisteren 10 september 1965 1^e uur

  Er zijn twee overeenkomsten tussen Gary Lewis and the Playboys en Paul Revere and the Raiders. Nee, ik bedoel niet dat de groepsnaam van beide uit vijf woorden bestaat. Het zijn wel allebei groepen die de komende jaren bepalend zijn voor de hit-scene in Amerika. Én beide groepen hadden nogal wat personeelswisselingen. Vooral bij de laatste is de lijst van voormalige leden indrukwekkend. Maar ja, ze begonnen dan ook al in 1958, en dan hou je er niet zoveel over. Beide groepen bestaan overigens in naam nog steeds, met Gary Lewis als enige overgeblevene van de 60s opstelling.

  Graag speciale aandacht voor een ‘protest’-song van Bobby Darin, zelf geschreven en een mooi voorbeeld van folk rock. Doet natuurlijk niets in Amerika…

  2^e uur

  Zeven engelstalige singles heeft Adamo in Engeland uitgebracht. Weer zo’n feitje waar ik niet van op de hoogte was. En u misschien ook niet. Overigens heeft hij er geen potten mee gebroken, helaas. Deze bijvoorbeeld is best aardig. Maar het zou me niet verbazen als het vrij sterke accent een engelse topcarriere in de weg stond.

  Twee Britse groepen in de afdeling ‘onbekend’: The Syndicats en The Harbour Lites. Nou ja, Brits, de ‘Lites waren eigenlijk Nieuw Zeelanders. Wel het leukste groepje van de twee, want de Syndicats deden voornamelijk Amerikaanse covers, terwijl zij leuke harmonieën produceerden in het folk rock genre, dicht tegen The Ivy League aan.