PLAYBACK 2 juli 1965 – zo 2 juli 20-22 u + vrij 7 juli 23-01 uur

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 2 juli 2023 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 7 juli 2023, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Koen Edeling

1^e uur

Toen duidelijk werd dat Cher een versie van All I Really Want to do uit zou brengen besloot CBS dat de Byrds versie ook de markt op moest, als opvolger van Mr. Tambourine Man. Tot verbazing van velen deed Cher het beter dan The Byrds. Althans in de VS, want in Engeland was het precies omgekeerd. Hoe dan ook, de Byrds-interpretatie was wel vernieuwender: één van de coupletten werd veranderd in een soort Beatle-achtig middenstuk, heel inventief natuurlijk, maar het hielp niet echt. De gimmick van Cher’s versie is dat ze de stem van Sonny uitstekend nadoet, waardoor het een Sonny & Cher single lijkt. Wat sommige critici ook dachten, niet in het minst omdat ze het live wel als duo zongen!

• 01 Cara Mia – Jay and the Americans
• 02 All I really want to do – Byrds (86)
• 03 It happened just that way – Roger Miller (132)
• 04 You’d better come home – Petula Clark
• 05 I can’t work no longer – Billy Butler & Chanters (82)
• 06 Mr. Tambourine Man – Golden Gate Strings
• 07 Down in the boondocks – Billy Joe Royal (95)
• 08 Violets of dawn – Mitchell Trio
• 09 Ride your pony – Lee Dorsey (76)
• 10 Save your heart for me – Gary Lewis and the Playboys(80)
• 11 No pity in the naked city – Jackie Wilson(81)
• 12 Remember when I loved her – Zombies
• 13 I’m Henry the eighth – Herman’s Hermits (42)
• 14 Satisfaction – Rolling Stones (2)
• 15 Amerikaanse top 10
• 16 Mr. Tambourine Man – Byrds (1)
• 17 Remember me – Dean Martin
• 18 I’m not sayin’- Gordon Lightfoot (top 10 Canada)
• 19 You like me too much – Beatles (Beatles VI)
• 20 Sons of Katie Elder – Elmer Bernstein
• 2^e uur
  The Majority was geen grote groep in het VK, hoewel ze acht, over het algemeen leuke, singles mochten uitbrengen. Dit was hun eersteling, een compositie van, daar heb je ze weer, Carter en Lewis.

  The Searchers houden de concurrentiestrijd met o.a. The Beatles goed vol, zelfs met zelfgeschreven nummers zoals deze. Mike Pender, die het schreef met drummer/zanger Chris Curtis, had goed naar The Byrds geluisterd en een 12-snarige Rickenbacker gitaar gekocht. Overigens zei Curtis achteraf dat ze het nummer min of meer gejat hadden van The Last Time. Er zijn inderdaad overeenkomsten, maar meer verschillen!

• 01 You’ve got your troubles -Fortunes
• 02 Dis-lui non – Francoise Hardy
• 03 Don’t go away mad – Bobby Vinton
• 04 Verboden vruchten – Ronnie Tober (37)
• 05 Pain in my heart – Rolling Stones (live)
• 06 Help me Rhonda – Beach Boys
• 07 NL top 10
• 08 Wat heb je vandaag op school geleerd – Elegasten
• 09 Pretty little girl – Majority
• 10 Frank van Heerde
• 11 Secret of success – Chantelles
• 12 He’s got no love – Searchers
• 13 I can’t help myself – Four Tops (47)
• 14 That’s the way love goes – Charles Dickens (46)
• 15 When the summertime is over – Jackie Trent (39)
• 16 To know you is to love you – Peter and Gordon
• 17 Engelse top 10
• 18 I’m alive – Hollies (1)
• 19 All I want – Dave Dee Dozy Beaky Mick and Tich
• Terugluisteren Playback 25 juni 1965, 1e uur:
• Het is niet geweldig gelopen met Dino, Desi and Billy. Het feit dat twee van de drie zonen van beroemde Amerikanen waren hielp natuurlijk niet echt. En dat ze een hit hadden voordat één van hen 15 was ook al niet. Dino was van Dean Martin en Desi van Desi Arnaz, oftewel de man van Lucy Ball. Dino moest zo nodig een vliegtuig besturen en vloog zich te pletter, terwijl Desi moedige maar wanhopige pogingen ondernam om nog iets van een remake van I Love Lucy te maken. De meest ‘normale’ was Billy Hinsche, die later met de Beach Boys gewerkt heeft en wiens zuster zelfs met een Beach Boy trouwde. Helaas is ook hij overleden, in 2021, nota bene op dezelfde dag als zijn moeder.
• 2e uur:
• Ridder Adamo (jawel, als we het over Sir Paul en Sir Ray hebben, dan ook over Ridder Salvatore Adamo; officieel is het trouwens Salvatore ridder Adamo!) moeten we natuurlijk niet onderschatten. In 1964 was hij na The Beatles de bestverkopende artiest ter wereld. En tot 1966 droeg een kwart van alle in Frankrijk verkochte platen zijn naam.

  John Carter, Ken Lewis en Perry Ford vormden de originele Ivy League, met voortreffelijke samenzang, vooral in de hogere sferen, zoals ook al te horen was op de Who-hit I Can’t Explain. Niet lang na Tossing and turning, hun grootste hit, en de enige single die ook een heel klein beetje deed in de VS, begon het met de bezetting allerlei kanten op te gaan. Als groep hebben ze dus niet zo gek veel voorgesteld, maar individueel zijn bijna alle leden van groot belang geweest voor de Britse pop-scene.