PLAYBACK 20 augustus 1965 – zo 20 augustus 20-22 u + vrij 25 augustus 23-01 uur

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 20 augustus 2023 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 25 augustus 2023, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Frank van Heerde

1^e uur

Wat moeten de Amerikanen wel niet gedacht hebben toe Eve of Destruction uitkwam? Kritiek op de oorlog in Vietnam was er natuurlijk allang, maar niet zo openlijk vermengd met een aanval op rassenscheiding, op atoombommen en op ruimtereizen. Geen wonder dat het nummer hier en daar verboden werd. Wonderlijker is wel ook de BBC en Radio Scotland het liever niet draaiden!

De ruige zang van McGuire was eigenlijk alleen een probeersel, bedoeld was een wat gepolijstere versie, maar die is er nooit gekomen. Componist P.F. Sloan speelt zelf mee, evenals diverse top-sessiemuzikanten.

• 01 Eve of destruction – Barry McGuire (58)
• 02 Love is strange – Everly Brothers (135)
• 03 Baby don’t go – Sonny and Cher (70)
• 04 Do you believe in magic – Lovin’ Spoonful (96)
• 05 Blazing Saddles – Frankie Laine
• 06 Ride away – Roy Orbison (98)
• 07 This is what I was made for – Iguanas
• 08 Home of the brave – Jody Miller (83)
• 09 You’ve got to hide your love away – Beatles
• 10 I live for the sun – Sunrays
• 11 If you wait for love – Bobby Goldsboro (94)
• 12 Tracks of my tears – Miracles
• 13 Laugh at me – Sonny (83)
• 14 Amerikaanse top 10
• 15 Walk in the sunlight – Checkmates ltd
• 16 Roundabout – Connie Francis
• 17 Every breath I take – Tokens
• 18 Happiness is – Ray Conniff
• 19 Moonlight and roses – Vic Dana
• 2^e uur
  

  Grote verwarring over het nummer Little Pictures. In 1972 verscheen een verzamel-LP van The Small Faces met dit nummer erop, met als titel What’s the Matter Baby. Duidelijk niet van de Faces, maar van wie dan wel? Uiteindelijk dook de naam Adam, Mike and Tim op, een trio bestaande uit twee broertjes Sedgwick en ene Tim Saunders. Ze konden wel wat, ze schreven hun eigen repertoire en dit nummer is prima, maar potten breken ho maar.

  Een verrassing aan het einde: één van de vroegste garage nummers, van een vrij obscuur New Yorks groepje. Hoort dus eigenlijk in het eerste uur, maar vooruit…

  En vlak voor we het Zwarte Woud ingaan nog één van de mooiste nummers van Them.

  Frans de Graaff

• 01 Help – Beatles
• 02 Hark – Unit 4+2
• 03 Show me around – Mike Hurst
• 04 Zwaluw ach zwaluw – Max en Betsy Anders (33)
• 05 Sophietje – Johnny Lion
• 06 Dance de Zorba – Trio Hellenique
• 07 NL top 10
• 08 I’m not saying – Nico
• 09 One of these days – Guy Darrell
• 10 Frank van Heerde’s impressie
• 11 Little pictures – Adam Mike and Tim
• 12 Paradise – Frank Ifield (50)
• 13 Time in between – Cliff Richard (44)
• 14 Make it easy on yourself – Walker Brothers (31)
• 15 All I really want to do – Cher (40)
• 16 That’s the way – Honeycombs
• 17 Engelse top 10
• 18 Everybody let’s dance – Denims
• 19 It won’t hurt half as much – Them
• 20 Walk in the black forest – Horst Jankowski

• Terugluisteren Playback 13 augustus 1965, 1e uur:

• Net als veel andere Amerikaanse groepen begonnen The Vogues als een high school band eind jaren ‘50. Maar ja, men ging studeren of dienstplicht vervullen, en dat was dat. Maar het vuur bleek niet definitief gedoofd, de groep kwam weer bij elkaar en in 1965 werden er opnames gemaakt die in de smaak vielen bij een middelgrote platenmaatschappij. En zo kwam een nummer van Petula Clark in de Top 10 van Amerika terecht.

  Wie dacht dat Freddy Cannon’s rol na zijn hits uit 1959 uitgespeeld was kwam bedrogen uit. In 1962 lukte het hem weer met Palisades Park, maar dat was nog vóór de British Invasion. Maar zie, zelfs in 1965 slaat hij toe, nog wel met een nummer van Tommy Boyce en, nee niet Bobby Hart, maar een andere partner, Steve Venet.

  2^e uur

  The Honeycombs zijn een groot succes in het Verre Oosten, met name in Japan, waar ze zelfs een LP opnemen. Hoe kan dat nou, zonder Joe Meek, zult u misschien vragen? Dat was niet zo moeilijk, het werd een live LP.
  Christa Päffgen liep al enkele jaren rond in quasi-artistieke kringen in Engeland, had bijvoorbeeld een klein rolletje in de film La Dolce Vita (1959), toen ze Brian Jones leerde kennen. Die bracht haar in contact met Andrew Loog Oldham en zo werd, met stevig Duits accent, een cover van een Gordon Lightfoot nummer opgenomen, met behulp van o.a. Jimmy Page en eerdergenoemde Jones. Leuke plaat, maar deed niet veel. Nu wel, bij verzamelaars. Via Andy Warhol kwam ze bij de groep Velvet Underground terecht waar ze haar roem aan te danken heeft. Terwijl ze welgeteld op drie nummers zong…..