PLAYBACK 22 oktober 1965 – zo 22 oktober 20-22 u + vrij 27 oktober 23-01 uur

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 22 oktober 2023 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 27 oktober 2023, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Frans de Graaff

1^e uur

(vervolg van 17/10): Je hoort vaak van artiesten dat ze niet (altijd) zelf spelen of zingen op hun plaatjes. Als je deze lijst zo doorloopt kun je ernstige twijfels hebben bij bijvoorbeeld Dino, Desi & Billy en bij Gary Lewis & his Playboys. Daarvan is er in ieder geval bekend dat er de nodige hulp bij te pas kwam. Zoals ook de Beatles en de Rolling Stones vriendjes genoeg hadden die een handje hielpen in de studio. Als er één groep is waar dat zeker niet het geval was zijn het de Zombies. Afgezien van wat orkest-instrumenten op de LP Odessey & Oracle speelden ze alles zelf. Dat geldt helemaal voor de zang, want het stemgeluid van Colin Blunstone, of je nou fan van hem bent of niet, is onmiskenbaar.

• 01 I hear a symphony – Supremes
• 02 Turn turn turn – Byrds (80)
• 03 I believe I’ll love on – Jackie Wilson (97)
• 04 I can tell – Reparata and the Delrons
• 05 Pied piper – Changing Times (94)
• 06 Just out of reach – Zombies
• 07 Secretly – Lettermen (61)
• 08 Run baby run – Newbeats
• 09 Not the loving kind – Dino Desi and Billy (38)
• 10 Some enchanted evening – Jay and the Americans (15)
• 11 Keep on dancing – Gentrys (7)
• 12 Should I – Chad and Jeremy (124)
• 13 Everybody loves a clown – Gary Lewis+Playboys(6)
• 14 Amerikaanse top 10
• 15 Make me your baby – Barbara Lewis
• 16 Don’t pity me – Peter and Gordon
• 17 Take a look – Irma Thomas

2^e uur

U weet dat we van obscure groepen houden, nietwaar? Dit tweede uur is er niet zo veel obscuurs, of het moest zijn Miller en Mister Murray, maar die zijn niet zo obscuur als het lijkt. Dan maar The Majority: acht singles alleen al op Decca, maar hits? Ho maar! Terwijl er toch schitterende dingen bij zitten: ze begonnen met nummers van Carter/Lewis en Ray Davies, de laatste met op de b-kant het nummer in onze lijst. Daarna kwam het fraaie Simplified, dat ook al een prima b-kant had. Je vraagt je af waar de engels popfans mee bezig waren! Uit wanhoop zijn de heren Van Majority naar het vasteland verhuisd waar ze o.a. platen maakten op het Nederlandse Pink Elephant label, onder de naam Majority One. En eindelijk, eindelijk hadden ze daarmee een Top 20 hit in 1971. U weet vast wel om welk (zelfgeschreven!) nummer het gaat…

Frans de Graaff

• 01 Here it comes again – Fortunes
• 02 Que fais-tu lá, Petula – Petula Clark
• 03 It’s alright – Ugly’s
• 04 In crowd – Ramsey Lewis Trio (40)
• 05 Hang on sloopy – McCoys (26) ->Veronica
• 06 This strange effect – Dave Berry
• 07 NL top 10
• 08 Baby I got news for you – Miller
• 09 Shut ‘em down in London Town – Majority->Jingle
• 10 Home of the brave – Jody Miller (49)
• 11 Kansas City Star – Roger Miller (48)
• 12 Frank van Heerde
• 13 Baby I’m yours – Peter and Gordon (44)
• 14 Yesterday – Matt Monro (26)
• 15 It’s my life – Animals
• 16 Engelse top 10
• 17 If you gotta go, go now – Manfred Mann
• 18 Down came the rain – Mister Murray
• 19 Et des baisers – France Gall

Terugluisteren Playback 15 oktober 1965

Terugluisteren 15 oktober 1965, 1e uur:

Er zijn van die artiesten aan wie iets kleeft van: eigenlijk kan hij helemaal niet zingen… Soms was het dan een publiek geheim dat in de studio iemand anders de partij inzong. Op zich niet zo raar, als je bedenkt dat dat voor veel instrumentalisten ook gold, dat er sessiemuzikanten aan te pas moesten komen. Denk aan de Wrecking Crew aan wie we menige fantastische plaatuitvoering te danken hebben. Ik doel vandaag even op Jan & Dean, van wie het algemeen bekend is dat hun vocale kwaliteiten tekort schoten. Geen wonder dat Brian Wilson het grootste deel van Surf City voor z’n rekening nam, waarna zijn vader Murray hem verbood ooit nog zoiets te doen.

2e uur:

Nooit geweten dat er twee versies bestaan van It’s Good News. Week. Heeft iets te maken met het slachten van de heilige koe waar veel bloed bij kwam kijken, dan wel met anticonceptie… De gevoeligheden bij platenlabels (en publiek) lagen vroeger toch wat anders, hoewel we ons vaak de toenmalige bezwaren niet kunnen voorstellen.

Steve Darbishire noemt zich nu Stephen Darbishire, hij was al actief als schilder met een eigen atelier in het Lake District, toen hij zich geroepen voelde een andere hobby uit te oefenen, namelijk zingen en blues spelen. Hij heeft dat een paar jaar gedaan, met wat gelijkgestemde vrienden om zich heen, waaronder Pete Dello, maar na vijf singles voor Decca vond hij het wel genoeg. Tegenwoordig verkoopt hij prachtige schilderijen vanuit zijn eigen websit. Kijk maar eens op stephen-darbishire.com