Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 23 oktober 2022 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 28 oktober 2022, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Koen Edeling

1e uur

Laat ik nou altijd gedacht hebben dat The Ronettes een zeer succesvolle groep was in de VS. Valt tegen: ze hebben maar één Top 10 hit gehad ( u weet vast wel met welk nummer). Nummers als Baby I Love You en hun nieuwe, die we vandaag draaien, haalden met moeite de Top 30. Stiekem vind ik het grootste onrecht dat hun ‘come-back’ single uit 1969, You Came, You Saw, You Conquered, zo weinig gedaan heeft, want dat is m.i. één van hun aardigste.
Nog een weetje: de eerste naam van de groep was Ronnie and the Relatives. En dat klopte, want Ronnie’s zus Estelle en nicht Nedra vormden de rest van het trio.

• 01 Dance dance dance – Beach Boys
• 02 Unless you care – Terry Black (130)
• 03 Smack dab in the middle – Ray Charles (54)
• 04 Walking in the rain – Ronettes (95)
• 05 Oh no not my baby – Maxine Brown (96)
• 06 You’re my girl – Tokens
• 07 Little Marie – Chuck Berry (90)
• 08 Wednesday morning 3 a.m. – Simon and Garfunkel
• 09 Everything’s all right – Newbeats (94)
• 10 Don’t ever leave me – Connie Francis (82)
• 11 Slaughter on tenth avenue – Ventures (80)
• 12 What good am I without you – M. Gaye and K Weston
• 13 I’m gonna be strong – Gene Pitney (74)
• 14 Amerikaanse top 10
• 15 You were on my mind – Ian and Sylvia
• 16 Should I cry – Jackie de Shannon
• 17 Come tomorrow – Marie Knight
• 18 This little girl of mine – Righteous Brothers(114)
• 19 Maybe tonight – Shirelles
• 20 Apple of my eye – Four Seasons (112)

2e uur

U weet vast wel dat The Paramounts de voorlopers waren van Procol Harum. Ze waren een stevige rhythm and blues groep die met één cover wat succes hadden, nl. Poison Ivy. Daarna lukte niets meer, ook als ze een andere stijl uitprobeerden. Ten slotte eindigden ze als, dat wist ik ook niet, backing groep voor Sandie Shaw en Chris Andrews, als die op toernee gingen. Toen kwam het hele Procol Harum verhaal, en het leuke is dat, toen in 1969 twee bandleden eruit stapten, de originele bezetting van The Paramounts weer bijna compleet was!

Frans de Graaff

• 01 Anyway you want it – Dave Clark Five (33UK)
• 02 Woman- Zombies
• 03 Dann bist du verliebt – Francoise Hardy
• 04 Anton houd ‘m in de houdgreep – Willy Alberti
• 05 You never can tell – Chuck Berry (8)
• 06 French song – Lucille Starr (10)
• 07 NL top 10
• 08 Bad blood – Paramounts
• 09 Don’t bring me down – Pretty Things (49)
• 10 Losing you – Dusty Springfield (38)
• 11 Google Eye – Nashville Teens (34)
• 12 Anyway you want it – Dave Clark Five (33)
• 13 How soon – Henri Mancini (10)
• 14 Wild side of life – Tommy Quickly (46)
• 15 Engelse top 10
• 16 Always something….- Sandie Shaw
• 17 Is it because – Honeycombs (40)
• 18 Walk away – Matt Monro (7)
• 19 Baby love – Supremes (24)

Terugluisteren 16 oktober 1964, 1e uur:

Logisch dat diverse Amerikaanse groepen probeen het succes van The Beatles etc. te evenaren. Daar hoorden ook The Chartbusters bij. De naam geeft hun ambities al weer. Ze noemden zich trouwens ook The Manchesters (!) en brachten een heel album vol Beatles-covers uit.
Goed om te zien dat The Everly Brothers de strijd nog niet hebben opgegeven. Uitstekend nummer, trouwens. Ze wisten nog niet dat dit hun laatste hoge Top 100 notering zou worden.
Het succes van Chad & Jeremy in de VS blijft één van de raadsels van de British Invasion. Wat maakte dit duo toch zo aantrekkelijk voor de Yankees? Was dat het typisch Engelse? Na hun eersteling was het in het VK gedaan met hun populariteit maar in de VS bleven ze tot in 1966 in de Top 100 verschijnen.

Terugluisteren 16 oktober 1964, 2e uur:

Heeft iemand ooit uitgezocht hoeveel Bob Dylan wel niet verdiend moet hebben aan royalties van covers? Als je alleen al bekijkt hoeveel artiesten The Times they are a-Changing hebben opgenomen, dan krijg je een idee. Daar zitten voor de hand liggende namen tussen, maar ook zeer onverwachte, zoals Burl Ives, Phil Collins en The Beach Boys. En Josephine Baker.
Dat wisten we niet, dat Drafi Deutscher begonnen was met engelstalige liedjes.
En de carriere van The Zombies wordt door Decca vakkundig om zeep geholpen met de keuze voor de opvolger van She’s Not There. Leave Me Be is een mooi nummer, hoor, maar commercieel ongeschikt.