PLAYBACK 4 juni 1965 – zo 4 juni 20-22 u + vrij 9 juni 23-01 uur

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 4 juni 2023 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 9 juni 2023, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Frank van Heerde

1^e uur

Hebben de Amerikanen behoefte aan een nieuwe versie van Silver Threads enz.? Na de hitversie van The Springfields in 1962 (overigens waren ze daarmee de eerste Engelse groep in de USA Top 20!) kenden ze het toch wel, zou je zeggen. Temeer daar diverse country artiesten zoals Wanda Jackson en Skeeter Davis het ook al hadden uitgebracht.

Als je de zevende zoon van een gezin was (en daar mochten géén zussen tussen zitten!) en je vader was dat ook, dan had je volgens bepaald folkloristisch gedachtengoed speciale krachten. Volgens de wetten van de kansberekening een wel heel uitzonderlijke situatie. Daar mogen dan ook wel uitzonderlijke eigenschappen tegenover staan. En daar mag zeker een liedje aan gewijd worden, in dit geval geschreven door Willie Dixon, en nagespeeld door de cover-koning Johnny Rivers.

• 01 I can’t help myself – Four Tops
• 02 Silver threads and golden needles – Jody Miller
• 03 From the bottom of my heart – Moody Blues (99)
• 04 Last night I made a little girl cry – Steve Lawrence (131)
• 05 Operator – Brenda Holloway (96)
• 06 Cara Mia – Jay and the Americans (77)
• 07 Come to my bedside my darling – Brothers Four
• 08 Three o’clock in the morning – Lou Rawls (83)
• 09 Satisfaction – Rolling Stones
• 10 Seventh son – Johnny Rivers (63)
• 11 You’ll never walk alone – Gerry and the Pacemakers (81)
• 12 Do the boomerang – Jr. Walker and the All Stars (87)
• 13 One monkey – Joe Tex
• 14 Amerikaanse top 10
• 15 Back in my arms again – Supremes (1)
• 16 Satisfaction – Rolling Stones
• 17 When a boy falls in love – Sam Cooke (89)
• 18 I’ll never be the same – Four Preps
• 19 Little bit of heaven – Ronnie Dove
• 20 Hush Hush sweet Charlotte – Patti Page
• 2^e uur

Verrassingen weer. Een Spaanse groep, niet te verwarren met Los Bravos, die een engelstalig nummer brengt; een ons onbekende groep, Force Five, die wel vijf singles heeft mogen uitbrengen, die hun naam later veranderde in Crocheted Doughnut Ring en nog eens vier singles maakte; de tweede single van een Australische groep die ter plaatse de ene hit na de andere scoorde, maar waarvan wij pas over een paar jaar mogen horen; Peter & Gordon in het Frans en de Everly Brothers in het Duits en ga zo maar door. Dat alles begeleid twee kundige popprofessoren, Frank en Dirk, wat wil je nog meer?

• 01 Dizzy miss Lizzie – Beatles
• 02 Küsse unterm Regenbogen – Manuela
• 03 Down in Mexico – Boston Crabs
• 04 Road runner – Pretty Things (40)
• 05 Sugar candy – Gonnie Baars
• 06 Crying in the chapel – Elvis Presley
• 07 NL top 10
• 08 Incense – Anglos
• 09 Give him my love – McKinleys
• 10 I’m alive – Hollies (44)
• 11 Set me free – Kinks (37)
• 12 Come home – Dave Clark Five (33)
• 13 Frank
• 14 Anyway anywhere Anyhow – Who (35)
• 15 Leaving here – Birds (45)
• 16 Trains and boats and planes – Billy J Kramer (20)
• 17 Engelse top 10
• 18 Tables are turning – Senators
• 19 Early bird – Tornados
• Terugluisteren Playback 28 mei 1965, 1e uur:

• Invloedrijk en wereldberoemd is Bob Dylan, maar dat werd niet uitgedrukt in een fors aantal hits. In Amerika kwam hij maar vier keer in de Top 10. Bij Dylan ging het meer om de albums, en in het geval van zijn nieuwe single ook om dat iconisch fragment uit de film Don’t Look Back.

  Als je als soulzangeres een hit scoort met een ‘novelty’ song zoals Nitty Gritty dan ben je in de aap gelogeerd, want dan móet je dat natuurlijk opvolgen met soortgelijke producten. En dat betekent automatisch dat het publiek het al snel gezien heeft. Na The Name Game en The Clapping Song is the Puzzle Song nu de zwanenzang van Shirley Ellis.

• 2e uur:

• In 1965 hoorde ik op de (engelse) radio een praatje van een dominee-achtig iemand die het nummer I’m Alive analyseerde en het als voorbeeld noemde van hoe je tegen het leven aan moet kijken. Dat was voor het eerst dat ik het idee had dat popmuziek serieus genomen werd.

  Is het nou terecht dat de groep The Birds zoveel cult status heeft alleen omdat Ron Wood erin speelde? De groep was goed genoeg voor een lange carriere, maar ja, toen kwam er een Amerikaanse groep met bijna dezelfde naam voorbij…

  Koen heeft in zekere zin gelijk als hij denkt dat Tables are Turning van Unit Four Plus Two is: het werd, net als de b-kant, geschreven door de heren Moeller en Parker, van de Unit dus.
  En, is het inderdaad Steve Winwood die dat nummer Incense zingt?