PLAYBACK 5 mei 1966 – zo 5 mei 20-22 u + vrij 10 mei 23-01 uur

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 5 mei 2024 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 10 mei 2024, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Frank van Heerde

1^e uur

Je hebt Mrs. Mills en je hebt Mrs. Miller. De eerste is een niet onverdienstelijke pianiste die regelmatig plaatjes uitbracht met medleys en cover versies. Mrs. Miller is een wel-onverdienstelijke Amerikaanse zangeres. Althans, dat dacht ze. Ook zij zong cover versies maar dan op zo’n tenenkrommende manier dat iedereen elkaar aankeek en dacht: wat is dit nu weer? Met haar niet om aan te horen interpretatie van Downtown haalde ze zowaar de Top 100. Eigenlijk wel een zielig verschijnsel want na een tijdje had natuurlijk niemand meer belangstelling voor haar uit-de-maat en uit-de-toon versies.

Een paar leden van Love hadden de film What’s New Pussycat gezien, met daarin het nummer My Little Red Book. Ze dachten: dat is wat voor ons, en namen het op. Niet zonder succes want dit eerste singletje kwam behoorlijk hoog in de VS. Deze uitzonderlijke groep heeft een zeer hoge status onder popliefhebbers, terwijl hun singles van geen kant verkochten.

1. Good loving – Young Rascals (1 in USA)
2. Let’s go steady again – Sam Cooke (97)
3. Downtown – Mrs. Miller (92)
4. Truly Julie’s blues – Bob Lind (76)
5. Cool jerk – Capitols (86)
6. Please don’t sell my daddy no more wine-Greenwoods(91)
7. It’s a man’s world – James Brown (70)
8. Did you ever have to make up your mind – Lovin’ Spoonful
9. I am a rock – Simon and Garfunkel (89)
10. Solitary man – Neil Diamond
11. My little red book – Love (99)
12. You’re ready now – Frankie Valli (98)
13. Amerikaanse top 10
14. Monday Monday – Mama’s and Papa’s
15. Pretty face – Terry Cashman
16. Where did we go wrong – James Darren
17. When morning breaks – Deep Six
18. Sweet talking guy – Chiffons
19. Happy Luxemburg – James Last(Thema Duitse Luxemburg)

2^e uur

De Kinks komen dit uur twee keer aan bod. Eerst met hun recente hit, en iets later met een coverversie van I Go to Sleep door The Truth. Meer artiesten namen het rond die tijd op, zoals Peggy Lee en The Applejacks, maar het zou nog tot 1981 duren voordat het echt een flinke hit werd. Weet u nog over welke versie ik het dan heb?

1. Pretty Flamingo – Manfred Mann (1)
2. La Poupée qui fait non – Michel Polnareff
3. Come on home – Wayne Fontana
4. Why don’t you take it– Motions (29)
5. Juanita banana – Cocktail Trio
6. Er komen andere tijden – Boudewijn de Groot
7. NL top 10
8. Dedicated follower of fashion – Kinks
9. Nighttime is here – Cilla Black
10. Impressie Frank van Heerde
11. Brasilia – Baja Marimba Band
12. I go to sleep – Truth
13. Rhapsody in the rain – Lou Christie (45)
14. Something on my mind – Chris Andrews
15. How does that grab you darling – Nancy Sinatra(37)
16. This old heart of mine – Isley Brothers (47)
17. Engelse top 10
18. I love her – Paul and Barry Ryan
19. Do anything you say – David Bowie
20. Come summertime – Gibsons

28 april 1966 1^e uur

Als je eenmaal een grote hit hebt gescoord, over de hele wereld zelfs, dan doemt al snel het probleem op van de opvolger. Moet die zo dicht mogelijk bij het succesgeluid blijven, of hebben we genoeg vertrouwen om iets anders te proberen. Een van de duidelijkste voorbeelden van de eerste aanpak is de nieuwe van Nancy Sinatra. Al na de eerste paar tellen weet je precies waar het om gaat…

En we mogen aannemen dat Paul Simon zich ermee verzoend heeft dat zijn platen -maatschappij zijn akoestische solonummers opvrolijkt met sessiemuzikanten. En met Garfunkel’s tweede stem. Want bij Sound(s) of Silence was dat een groot succes.

2^e uur

Tussen de hits van succesgroepen zoals The Searchers en The Kinks komen er regelmatig plaatjes uit van groepen die het aanmerkelijk minder doen. Of waarvan we praktisch nooit gehoord hebben. Frank van Heerde is heel goed in het vinden van obscure groepen die toch heel aardige nummers op plaat uitbrengen. We horen daar regelmatig voorbeelden van. Vandaag twee bands die wel bekend zijn maar toch worstelen met hun gebrek aan blijvende populariteit. The Rockin’ Berries hebben één behoorlijke hit op hun naam staan, maar ondanks een indrukwekkende reeks singles worden ze niet meer serieus genomen door het publiek. Vandaar dat ze zichzelf ook niet meer serieus nemen en op de duur overgaan tot komische acts op het podium. En Pinkerton’s Assorted Colours hadden één zelfgeschreven Top 10 hit, dus je zou denken: die redden het wel, maar niets was minder waar.