PLAYBACK 5 november 1965 – zo 5 november 20-22 u + vrij 10 november 23-01 uur

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 5 november 2023 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 10 november 2023, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Frans de Graaff

1^e uur

Gene Clark, die voor The Byrds o.a. dit prachtige She don’t Care About Time schreef, leerde gitaar spelen van z’n vader. Hij was onder de indruk van het Kingston Trio en folk muziek in het algemeen. Geen wonder dat hij het aanbod van The New Christy Minstrels om erbij te komen, met beide handen aangreep. Twee albums lang bleef hij trouw lid, maar begin 1964 hoorde hij nieuwe muziek uit de radio komen en was helemaal verkocht. Hij kwam Jim McGuinn tegen, die een vergelijkbare achtergrond had (Chad Mitchell Trio) en dezelfde klanken uit de radio hoorde komen. Algauw werden The Byrds opgericht, met Clark als slaggitarist, maar sinds Dave Crosby de slaggitaar wilde spelen resteerden voor Clark alleen de tamboerijn en de mondharmonicar. Wat wel bleef was zijn songschrijftalent en één van de mooiste stemmen uit de pophistorie.

• 01 Ain’t that peculiar – Marvin Gaye (15)
• 02 She don’t care about time – Byrds
• 03 Where do you go – Cher (41)
• 04 Parchment farm – Kingston Trio (131)
• 05 It’s my life – Animals (87)
• 06 Child of our times – Barry McGuire (82)
• 07 Crawling back – Roy Orbison (89)
• 08 Don’t think twice – Wonder Who? (88)
• 09 I can never go home anymore – Shangri-Las(81)
• 10 Sunday and me – Jay and the Americans(123)
• 11 Where have all the flowers gone – Johnny Rivers (35)
• 12 We call it fun – Headliners
• 13 Magic town – Jody Miller (137)
• 14 Amerikaanse top 10
• 15 Get off of my cloud – Rolling Stones
• 16 We gotta sing – Drifters
• 17 Love is – Len Barry

2^e uur

Een niet heel bekende Nederlandse versie van Universal Soldier; het debuut van Olivia Newton-John; de originele, ‘mannelijke’, versie van Respect eeen heel aardig nummer van Graham Bonney. Zomaar wat krenten uit de pap.
De populariteit van Dave Berry in ons land leidt tot het uitbrengen van een EP-track als single, en met succes ook. Het wordt zijn tweede Top 10 hit. Er zouden er nog twee volgen. Grappig dat hij in Engeland twee andere Top 10 hits had dan bij ons. This Strange Effect vonden ze maar niks.
En dan The Eyes: een echt mod groepje dat een paar leuke nummers uitbracht, maar ze sloegen niet aan. Uit arren moede hebben ze zich later The Pupils genoemd (voelt u ‘em?) een een LP vol Rolling Stones covers uitgebracht!

Frans de Graaff

• 01 De eeuwige soldaat – Boudewijn de Groot
• 02 Till you say you’ll be mine – Olivia Newton-John
• 03 Everyday – Moody Blues
• 04 Well respected man – Kinks (39)
• 05 Can I get it from you – Dave Berry (19)
• 06 Early bird – André Brasseur (38)
• 07 NL top 10
• 08 Even though – Headliners
• 09 Someone to turn to – Jimmy Young
• 10 Frank van Heerde’s bijdrage
• 11 Respect – Otis Redding
• 12 Thou shalt not steal – Freddie and the Dreamers(50)
• 13 You’re the one – Petula Clark (35)
• 14 Wind me up – Cliff Richard (48)
• 15 When the night falls – The Eyes
• 16 Engelse top 10
• 17 My little world is all blue – Graham Bonney
• 18 Princess in rags – Gene Pitney (46)
• 19 Good Loving – Brian Poole + Tremeloes
• 20 B-side – Kenny and Cash

Terugluisteren 29 oktober 1965, 1e uur:

Len Barry wilde helemaal niet de show business in, maar toen hij in dienst zat bleek hij zo goed te kunnen zingen dat hij na zijn afzwaaien besloot daar maar eens mee door te gaan. Hij vormde een doowop-groepje dat uiteindelijk The Dovells zou heten en met o.a. Bristol Stomp een paar flinke hits had. Eind 1963 ging hij solo. Het duurde even voor hij doorbrak maar nu, eind, ‘65, is het dan zover.
R. Dean Taylor kennen we hier vooral van dat leuke nummer Gotta See Jane. Maar dat kwam pas uit in 1968. Vanaf 1962 was hij in dienst van het Motown label waar hij zeer productief was, zowel met het schrijven van nummers als met het zelf zingen ervan. Het schrijven deed hij vaak samen met Eddie Holland, van het beroemde trio Holland, Dozier, Holland. Dat geldt voor zowle deze b-kant als voor dat leuke nummer van straks.

2^e uur

Claude François leefde met zijn ouders in armoedige omstandigheden nadat ze in 1956 Egypte waren uitgezet, waar vader François jarenlang gewerkt had. Zo armoedig dat hij volgens zijn autobiografie vooral droog brood at dat hij dan wel doopte in vinaigrette. Dat leverde hem een maagzweer op waardoor hij afgekeurd werd voor militaire dienst. Hij werd bankmedewerker en studeerde muziek in de avonduren. Hij kreeg een grondige opleiding in diverse instrumenten, maar zong ook veel, Hij gaf ook nog danslessen, o.a. aan Brigitte Bardot, die hem aanried naar Parijs te verhuizen. En zo kon zijn carriere pas echt een aanvang nemen. Een carriere die helaas niet al te lang duurde, want in 1978 werd hij geëlektrocuteerd in zijn badkamer.