PLAYBACK 9 juli 1965 – zo 9 juli 20-22 u + vrij 14 juli 23-01 uur

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 9 juli 2023 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 14 juli 2023, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Frank van Heerde

1^e uur

Het duo Bacharach en David hadden What the World Needs Now eerst aangeboden aan Dionne Warwick, maar die vond het iets te ‘prekerig’. Het was duidelijk een anti-oorlogsliedje. Ook Gene Pitney wilde er niet aan. Gelukkig voor Jackie DeShannon, want die scoorde er een grote hit mee.
Hoeveel stappen zijn er wel niet geweest tussen de namen Sharon Lee Myers en Jackie DeShannon! Ze opereerde onder vele namen.Eén tussenstap was in ieder geval Jackie Dee. Later beweerde ze dat DeShannon duidde op haar Ierse afkomst…
Tony Jackson wilde in 1964 weg bij The Searchers omdat die teveel de softe kant op gingen. Hij wilde stevige rock. Ironisch dat één van de beste singles die hij solo opnam nou juist zo’n soft nummer was…

• 01 What the world needs now – Jackie deShannon (11)
• 02 I got you babe – Sonny and Cher
• 03 One dying and a buryin’ – Roger Miller (99)
• 04 Moon over Naples – Bert Kaempfert (97)
• 05 You won’t even know my name – Josephine Sunday
• 06 L O D Love on delivery – Joyce Miller
• 07 In the midnight hour – Wilson Pickett (83)
• 08 Forget Domani – Frank Sinatra (91)
• 09 Bye bye baby – Nooney Rickett Four
• 10 (Alan Freeman:) You ‘d better come home – Petula Clark (82)
• 11 Pretty little baby – Marvin Gaye (66)
• 12 Say you’re my girl – Roy Orbison (86)
• 13 I want you back again – Zombies (95)
• 14 Amerikaanse top 10
• 15 All I really want to do – Byrds
• 16 Down in the jungle – Glenn Yarbrough
• 17 Another sad and lonely night – Bobby Fuller Four
• 18 Stage door – Tony Jackson
• 19 Like your love – Explosions (prod: Jack Nitzsche)
• 20 No wheels – Ronny and the Daytonas
• 2^e uur
  Phil Ochs schreef There But For Fortune in 1963. Het gaat over allerlei akelige situaties waarvan de zanger(es) denkt: met een beetje pech had ik daar gestaan. Het werd door veel artiesten opgenomen, tot aan Françoise Hardy toe, maar de hitversie was toch deze van Joan Baez.De naam Phil Wainman kennen we wellicht het beste als platenproducer, maar voordat hij daarmee successen oogste ( Bay City Rollers, Boomtown Rats, The Sweet) probeerde hij zelf een bestaan als artiest op te bouwen, was zelfs even lid van The Paramounts, de toekomstige Procol Harum. En natuurlijk miochten een paar plaatjes niet ontbreken.
• 01 I’m alive – Hollies
• 02 (Alan Freeman:) Just call and I’ll be there – Francoise Hardy
• 03 Darling Jill – Hugo Montenegro
• 04 J’ai pleuré – Claudia Sylva (39)
• 05 Mit 17 hat man noch Träume – Peggy March (36)
• 06 Küsse unterm Regenbogen – Manuela (38)
• 07 NL top 10
• 08 Hucklebuck shoes – Royal Showband
• 09 You got what I want – Boys Blue
• 10 Frank van Heerde’s impressie
• 11 Hear me a drummer man – Phil Wainman
• 12 He’s got no love – Searchers (48)
• 13 With these hands – Tom Jones (49)
• 14 In the middle of nowhere – Dusty Springfield (7)
• 15 Let the water run down – P.J.Proby (33)
• 16 There but for fortune – Joan Baez (32)
• 17 You’ve got your troubles – Fortunes (37)
• 18 Engelse top 10
• 19 Don’t go away mad – Bobby Vinton
• 20 (Philips aank :) Sleepy city – Mighty Avengers
• Terugluisteren Playback 2 juli 1965, 1e uur:
• Toen duidelijk werd dat Cher een versie van All I Really Want to do uit zou brengen besloot CBS dat de Byrds versie ook de markt op moest, als opvolger van Mr. Tambourine Man. Tot verbazing van velen deed Cher het beter dan The Byrds. Althans in de VS, want in Engeland was het precies omgekeerd. Hoe dan ook, de Byrds-interpretatie was wel vernieuwender: één van de coupletten werd veranderd in een soort Beatle-achtig middenstuk, heel inventief natuurlijk, maar het hielp niet echt. De gimmick van Cher’s versie is dat ze de stem van Sonny uitstekend nadoet, waardoor het een Sonny & Cher single lijkt. Wat sommige critici ook dachten, niet in het minst omdat ze het live wel als duo zongen!
• 2e uur:
• The Majority was geen grote groep in het VK, hoewel ze acht, over het algemeen leuke, singles mochten uitbrengen. Dit was hun eersteling, een compositie van, daar heb je ze weer, Carter en Lewis. The Searchers houden de concurrentiestrijd met o.a. The Beatles goed vol, zelfs met zelfgeschreven nummers zoals deze. Mike Pender, die het schreef met drummer/zanger Chris Curtis, had goed naar The Byrds geluisterd en een 12-snarige Rickenbacker gitaar gekocht. Overigens zei Curtis achteraf dat ze het nummer min of meer gejat hadden van The Last Time. Er zijn inderdaad overeenkomsten, maar meer verschillen!